Abdülhakim Arvasi, ÅŸanı büyük bir veli.
(İman)ı anlatırdı camilerde ekseri.

Buyurdu: (Bir kula ki, Rabbimiz verdi iman,
Öyle ise nedir ki, etmedi ona ihsan?

Ve Allah, bir kula ki, imanı vermemiştir.
Böyle olduktan sonra, ne ki ona vermiÅŸtir?

Senelerdir imanı anlattım camilerde.
Anlayan, üçü beÅŸi geçmemiÅŸtir yine de.

Zira iman ÅŸudur ki, kul, korkarak Allah'tan,
Çok küçük olsa bile, kaçınır her günahtan.

Mesela kul hakkını düÅŸününce bir mümin,
Ayağını uzatıp, yatamaz rahat, emin.)

Bir gün de buyurdu ki: Olmak için muvaffak,
Riayet etmelidir, iki ÅŸeye muhakkak.

Birincisi ÅŸudur ki, iÅŸlemeyin hiç günah.
Zira günahkârları, muvaffak etmez Allah.

İkincisi (dua)dır, bakın dua almaya.
Gariplerin duası, mühimdir bunda daha.

Kim, bir kulun gönlünü, ferahlatırsa eÄŸer,
Yüz senelik teheccüd sevabı elde eder.

Günahlardan kaçınmak, mühimdir elbet daha.
Hakiki mümin olan, yanaÅŸmaz bir günaha.

Bir gün hazret-i Ömer, ordu tertib ederek,
Güçlü bir düÅŸman ile, cihada eyledi sevk.

Sa'd bin Ebi Vakkas baÅŸkumandandı o gün.
DüÅŸman kuvvetleri de, güçlü idi büsbütün.

Halife, ÅŸöyle yazdı Ä°bni Ebi Vakkas'a:
(DüÅŸmandan korkma sakın, Allah’tan kork bilhassa.

Günah iÅŸleyen varsa askerinden ya Sa'd!
Onu ordudan at ki, eriÅŸsin sana imdad.)

Bir gün de Ömer Faruk, kendisi bizzat yine,
Hücuma geçmiÅŸ idi, bir düÅŸman kalesine.

Lakin kale düÅŸmedi, günler geçti aradan.
Topladı huzuruna askerini o zaman.

Buyurdu ki: (Bu küffâr dayanmazdı bu kadar.
Öyleyse aramızda, bir günah iÅŸleyen var.

Zira bu vakte kadar, düÅŸmeliydi bu kale.
Kim günah iÅŸliyorsa, son versin o bu hale.)

Sahabe çok üzülüp, aÄŸladı cümlesi hep.
Dediler ki: (Acaba, ne oldu buna sebep?)

O sırada, erlerden biri öne çıkarak,
Halini, Halifeye arz etti aÄŸlayarak.

Dedi ki: (Teheccüde kalktığımda bu gece,
Misvakı bulamayıp, abdest aldım öylece.

Ben misvak sünnetine edemedim riayet.
Sebep bu olabilir, efendim beni affet.)

Buyurdu ki: (Evladım, tövbe eyle Allah’a.
Terk etme bu sünneti bundan sonra bir daha.)

(Peki efendim) deyip, istiÄŸfar etti o er.
Hakikaten peÅŸinden, fetih oldu müyesser.