Ata el Ezrak var ki, büyük alim ve veli,
Pek fazla tesirliydi nasihat ve sözleri.

Bu zat buyuruyor ki: Ben dua ediyorum.
(Ya Rabbi, Cehennemde bizi yakma) diyorum.

Ä°nsan kurtulmadıkça azaptan ahirette,
Nasıl hissedebilir kendini emniyette?

Ölüm, kabir ve mahÅŸer, hesap, mizan ve sırat.
Bunlar geçilmedikçe olunur mu hiç rahat?

Ölüm dehÅŸetli bir iÅŸ, o anda ÅŸuur kalkar.
O zaman (Allah) demek kolay olmaz o kadar.

Diyelim ki kurtardı imanını son anda,
Lakin kabir sıkması olacak mezarında.

Böcekler ve akrepler yiyecek vücudunu.
Günahları çok ise, mutlaka görür bunu.

Sonra bir mahÅŸer var ki, mümkün deÄŸil dayanmak.
Bir ayağın üstünde, bulunur binbir ayak.

Bir nice bin seneler o meydanda beklenir.
Ä°nsanlar, izdihamdan bitab olur, tükenir.

Nice insan vardır ki, maliktir çok sevaba.
Lakin hesap sonunda, duçar olur azaba.

Çünkü dünyada iken, kul hakkına girmiÅŸtir.
Ne kadar ecri varsa, onlara verilmiÅŸtir.

Onların günahı da yüklenir bu kiÅŸiye.
Sonra, müflis olarak sürüklenir ateÅŸe.)

Bir gün de, sohbetinde buyurdu: (Ey cemaat!
Gaflete gelmeyin ki, çabuk biter bu hayat.

Günah iÅŸleyenlere bakıp üzülüyorum.
(Ya Rabbi, bu insanlar nasıl yanar) diyorum.

Çok dehÅŸetli günler var hepimizin önünde.
Rezil rüsva olmak var yarın mahÅŸer gününde.

Bu çetin geçitlerden kurtulmadıkça insan,
NeÅŸelenebilir mi dünyada kısa bir an?

Önce bir ölüm var ki, o anda kalkar ÅŸuur.
Kelime-i tevhidi söylemek çok zor olur.

Bir araya gelse de dünyadaki acılar,
Can acısı yanında, yine de hiç kalırlar.

Sonra kabir azabı başlar ki mezarında,
Karanlık, dar bir yerdir, kimse olmaz yanında.

Sonra, korkunç ÅŸekilde gelerek Münker-Nekir,
Suale çekerler ki: (Rabbin kim, dinin nedir?)

Günahı nisbetinde, mezarı sokar onu.
Böcekler ve akrepler kemirir vücudunu.

Kâfirlerin mezarı, Cehennemden bir çukur,
Müslümanın ki ise, Cennetten bahçe olur.

Sonra mahÅŸer azabı, gayet zordur ve çetin.
Ä°nsanlar nice bin yıl beklerler hesab için.

Sonra Mizan kurulup, ameller tartılır hep.
Günah ağır gelirse, ne olur hali acep?)