Ä°slam âlimlerinden, Abdurrahman Efendi,
Allah’ın kullarına hep nasihat ederdi.

Bir gün de buyurdu ki: (Bir Allah adamına,
Rastlarsanız, her işi danışın, sorun ona.

Yanılır ekseriya çünkü sizin aklınız.
Sonu pişmanlık olur, sormadan yaparsanız.

Halbuki (akl-ı selim) sahibidir veliler.
Onlar, kalb gözü ile bakıp karar verirler.

PiÅŸman olacak bir iÅŸ, yapmazlar onlar asla.
Hep Ä°slam’a muvafık iÅŸ yaparlar ihlasla.

Avamınsa aklına, (akl-ı meaş) denilir.
Bunlar, çok iÅŸlerinde, hep yanlış karar verir.

Her ne yapsa, sonunda olur piÅŸman ve üzgün.
Bugün yaptığı iÅŸi, beÄŸenmez ertesi gün.

ÖÄŸleden önce baÅŸka, sonra baÅŸka düÅŸünür.
Çünkü aklı esirdir, deÄŸildir serbest ve hür.

Para pul, mevki makam, dünya hırsı ve ÅŸehvet,
Aklı esir almıştır, deÄŸildir hür ve serbest.

Lakin avamdan biri, aklını bırakarak,
Bir Allah adamına uyarsa tam olarak,

Onun dahi her iÅŸi, olur iyi ve makbul.
Hak teâlâ indinde, o da olur halis kul.

Lakin aklını atıp, birine tâbi olmak,
Herkesin yapacağı iş değildir muhakkak.

Yani kolay olmayıp, çok çetindir bilakis.
Zira (ben de bilirim) demektedir hep nefis.

Üstada tam uymaya, denir ki teslimiyet,
Böyle tâbi olana, çok gelir feyiz, himmet.

Üstadını bırakıp, uyarsa kendisine,
Himmetten mahrum olup, iÅŸi gider tersine.

Ä°mam-ı Rabbani’nin talebesinden bir zat,
Üstadına gelerek, dedi ki ona bizzat:

(Falan beldeye gidip, yerleÅŸmek istiyorum.
Bir medrese açarak, ders vereyim diyorum.)

O, kendi arzusunu arz edince böylece,
Üstadı, (Sen bilirsin!) buyurdular sadece.

O gidip, o beldede bekledi tam bir sene.
Ve lakin tek bir kiÅŸi gelmedi kendisine.

Hatasını anlayıp, gelerek tekrar geri,
Bu sefer ona sordu, gideceÄŸi o yeri.

Dedi: (Aklıma uydum, lütfen af buyurunuz.
Ne tarafa gitmemi emir buyurursunuz?)

Üstadı buyurdu ki: (Yine git aynı yere!)
Üstadının emriyle gidiverdi bu kere.

Lakin öyle oldu ki, ordaki medreseler,
Onun gelişi ile kapandı birer birer.

Zira herkes, her yerden, demeyip uzak yakın,
Hep onun sohbetine koştular akın akın.

Zira emir ileydi bu seferki geliÅŸi.
Elbet öyle gelenin, böyle olur her iÅŸi.

Çünkü üstad himmeti kuvvet verir kiÅŸiye.
O himmet kesilirse, yaramaz hiç bir iÅŸe.)