Abdullah-ı Dehlevi, bir âlim ve velidir.
Tesirli sözleriyle, kalbleri etti tenvir.

Bu zat buyuruyor ki: (Çok iyi bilmeliyiz.
Ki, bir gün yanımıza gelecek ellerimiz.

Yani bu hayatımız, bitecek bir gün elbet.
Ve ölümle birlikte, baÅŸlayacak ahiret.

Bu dehşetli hakikat karşısında, her insan,
Åžu iki ÅŸey hakkında, düÅŸünmeli her zaman:

Niçin geldik hayata ve niçin dünyadayız?
Nedir yaşamaktaki gaye ve maksadımız?

Ve bir de, ölüm nedir, ahiret ne demektir?
Bunları, her insanın öÄŸrenmesi gerektir.

Hatta bu ikisini merak edip öÄŸrenmek,
İnsan olabilmenin, ilk şartı olsa gerek.

Kâinatta her ÅŸeyin, hayatımızın dahi,
Tek hakiki sahibi, Allah’tır bizatihi.

Hayata gelmemizin gayesi peki nedir?
Ä°ÅŸte bunu, Rabbimiz bize bildirmektedir.

Nitekim Hak teâlâ, Kitabında mealen,
Buyurdu: (Yarattım ki bütün insanları ben,

Benim azametimi bilip idrak etsinler.
Ve bana iman edip, ibadet eylesinler.)

Demek ki biz insanlar, gelmiÅŸiz ki dünyaya,
Halis iman edelim Allahü teâlâya.

Åžimdi görüyoruz ki, bu zamanda insanlar,
Bu müthiÅŸ hakikatten habersiz yaşıyorlar.

Bilenler de, vermiyor buna pek ehemmiyet.
Bu noktada baÅŸlıyor iÅŸte büyük felaket.

Bu mühim hakikati görmemek, anlamamak,
Yani Yaradanını bilmemek, inanmamak,

Ä°nsan için, en büyük bahtsızlık ve afettir.
En büyük facia ve en feci felakettir.

Çünkü Allah, kendine iman etmeyenleri,
Cehennem ateşinde yakacaktır ebedi.

Ä°nananlardan dahi, kendine isyan eden,
Yani emirlerini yerine getirmeyen,

Kulları, Cehennemde bırakacak bir miktar.
Bunlar tövbe ederse, belki affa uÄŸrarlar.

Bunları, cenâb-ı Hak bize haber veriyor.
Ve Kur’an-ı kerimde açıkça bildiriyor.

Allah, insanlar gibi -hâÅŸâ- yalan söylemez.
Ve yine Hak teâlâ, sözünden asla dönmez.

Yani emirlerini mühimsemeyenleri,
Mutlak cezalandırır bu sözünün gereÄŸi.

Allahü teâlânın cezası çok ağırdır.
Kendini, bu cezadan mutlak kurtarmalıdır.

Åžu kısa hayat için, eÄŸer ahiretimiz,
Cehennemde geçerse, nice olur halimiz?

Öyleyse ahirete hazırlık yap ki sen de,
Åžu nazenin vücudun yanmasın Cehennemde.)