Bedreddin-i Serhendi, alim ve veli bir zat.
Ä°lmiyle insanlara ederdi çok nasihat.

Bu zat, bir sohbetinde buyurdu: (Ey insanlar!
Büyük bir hazinedir günahlara istiÄŸfar.

Benim, tövbe edecek ne günahım var demek,
Müslümana yakışan bir kelam deÄŸildir pek.

Åžöyle ki, raÄŸbet etse bir kiÅŸi bu dünyaya,
Girer her nefesinde o kimse bir günaha.

Zira Peygamberimiz ÅŸöyle buyurmuÅŸlardır:
(Dünyaya düÅŸkün olmak, günahların başıdır.)

Bir saatte bin nefes insan alıp veriyor.
Bu, yirmidört saatte, yirmidörtbin oluyor.

İşte bu nefesleri, kul alırsa gafletle,
Yani sarılmış ise dünyaya muhabbetle,

Ve bir günah iÅŸleyip, üzülmüyorsa ÅŸayet,
Onun her nefesine, yazılır bir masıyet.

Bir günde, yirmidörtbin günah olur bu ise.
Demek ki tövbe etmek ne de çok lazım bize.

EÄŸer tövbe edersek ÅŸartlarına uyarak,
Günahları, sevaba çevirir cenâb-ı Hak.)

Bir gün de buyurdu ki: (Korkunuz, sakınınız.
Dünya adamlarına, pek yakın olmayınız.

Dünya malı, geçici, hem de aldatıcıdır.
Bugün senin ise de, yarın baÅŸkasınındır.

Aklı olan, buna hiç gönül vermez velhasıl.
Ahiret derdi ile dertlenmiştir o asıl.

Bu dert, onun öyle çok sarmıştır ki içini,
DüÅŸünür gece gündüz Cehennem ateÅŸini.

Günah ve kusurları, daÄŸ gibi gelir ona.
Bu yüzden boynu bükük, mahcuptur Allah’ına.

O, Rabbinin katında affa kavuÅŸmak için,
Gece sessizliÄŸinde, aÄŸlar hep için için.)

Bir gün de buyurdu ki: (Dinleyin ey insanlar!
Gönüller kararıyor iÅŸlendikçe günahlar.

Bu günah kirlerinin temizlenmesi için,
Çok tövbe etmelidir, yolu budur bu iÅŸin.

Kâfir de olsa bile, sakının kalb kırmaktan.
Zira daha günahtır, bu, Kâbe’yi yıkmaktan.

Ey insan, unutma ki, öleceksin sen dahi.
Hiç günah iÅŸleme ki, azap çetin vallahi.

Her ne iÅŸledin ise dünyada hata, günah,
Hepsinin hesabını soracak senden Allah.

Ä°yi kul ÅŸöyledir ki, büküktür boynu daim.
Der ki: (Bu günahlarla, ne olur benim halim?)

Mahcubiyet içinde, hayâ eder Allah’tan.
Allah korkusu ile kaçınır her günahtan.

İyi amellerini unutur, hatırlamaz.
Lakin günahlarını, hiç hatırdan çıkarmaz.

Unutur kendisine yapılan eziyeti.
Ve lakin hiç unutmaz ölüm ve ahireti.)