Abdülmecid Åžirvani, büyük Ä°slam âlimi.
Ä°lmi ile, Ä°slam’a hizmet etti daimi.

Bu zat, bir sohbetinde buyurdu: (Ey insanlar!
Gaflete gelmeyin ki, ahirette azap var.

Hele kul haklarında olur ki öyle dehÅŸet,
Peygamberlere bile, gelir korku ve haÅŸyet.

Bir gıybet, bir iftira, gönül yıkma, su-i zan,
Yüzünden, Cehenneme atılır nice insan.

Bu günahlar, girer ki kul hakkının içine,
Atılır böyleleri Cehennem ateÅŸine.

PiÅŸman olmamak için mahÅŸer gününde yarın,
Asla girmemelidir hakkına insanların.)

Nasihat istediler bir gün de kendisinden.
Buyurdu: (KardeÅŸlerim, din edeptir tamamen.

Eğer Rabbine karşı edepliyse bir insan,
Ondan hayâ ederek, yapamaz günah, isyan.

Eğer Resule karşı edepliyse o kişi,
Sünnet-i seniyyeye uygun olur her iÅŸi.

Onun beÄŸenmediÄŸi bir ÅŸey geçse içinden,
Ondan hayâ ederek, vazgeçer o iÅŸinden.

Anne babaya karşı gösterirse kim edep,
Onların rızasını kazanmaya bakar hep.

Sert söylemez onlara, yıkmaz gönüllerini.
Yapar günah olmayan bütün emirlerini.

ArkadaÅŸa karşı da, mühimdir hayâ, edep.
Kırıcı davranıştan kaçmalıdır yine hep.

Hatta onun ismini, duvarda görse eÄŸer,
Önünü ilikleyip, önünden öyle geçer.

Kâfirlere karşı da edepli olmalıdır.
Dinin yayılmasında bunun çok payı vardır.

Eshabın ahlakına, hayran olup kâfirler,
ÇoÄŸu, Ä°slamiyet’e seve seve girdiler.)

Bir gün de buyurdu ki: (Kim, ÅŸu iki nimete,
KavuÅŸmuÅŸsa, ermiÅŸtir o, büyük bir devlete.

Birincisi, Ä°slam’a tam, kesin riayettir.
Öbürü, bir rehbere sevgi ve muhabbettir.

EÄŸer bir Müslümanda bu ikisi var ise,
O, kavuÅŸur her türlü saadet ve feyize.

Dinsiz veya mezhebsiz kimseler ile olmak,
Veyahut da onların kitabını okumak,

Hatta bütün zararlı neÅŸir vasıtaları,
Kötü arkadaÅŸtır ki, saptırır insanları.

Bu bozuk neÅŸriyata, hiç yaklaÅŸmamalıdır.
Aslandan kaçar gibi, onlardan kaçmalıdır.

Çünkü aslan, insanın alır yalnız canını.
Onlar ise, alırlar dinini, imanını.

Hakiki âlimlerin kitabını okuyan,
Kurtulur ahirette Cehennem azabından.)