Ahmet Mekki Efendi, âlimdi zamanında.
Huzura kavuşurdu herkes onun yanında.

Ona, bir dini sual olsaydı eğer soran,
Hemen cevap vermezdi, bir kitaba bakmadan.

O bir gün buyurdu ki: (Bu din, ilim dinidir.
Ben Müslümanım diyen, dinini bilmelidir.

Bunu bildirmektedir yine Resulullah da.
Åžöyle buyurmuÅŸlardır Eshabına bu babta:

(Nerede ilim varsa, orada Ä°slamiyet,
Ä°limsiz yerde ise, kâfirlik vardır elbet.)

O halde dinimizi nereden öÄŸrenelim?
Her önüne gelenden öÄŸrenilir mi ilim?

Saf ve temiz gençleri aldatmak için çıkan,
Türlü yalanlar ile, çala kalem yazılan,

Çok kitaplar vardır ki, içi zehir saçıyor.
Okuyan kimselerin, imanını çalıyor.

Ve yine dinsizlerin, para kazanmak için,
Yahut da papazların, Ä°slam’ı yıkmak için,

Parlak kelimelerle yazdığı kitaplar var.
Mutlaka zehirlenir bunları okuyanlar.

Bu gibi neÅŸriyatlar, çok zararlıdır elbet.
ÖÄŸrenilebilir mi bunlardan Ä°slamiyet?

Mesela aÄŸrı olsa gözünde bir kiÅŸinin,
Kime müracaat eder, o kimse bu iÅŸ için?

Hakime, avukata, öÄŸretmene mi gider?
Yoksa, bir tabibe mi gidip bunu arz eder?

Elbette bir (Tabib)e gidip söyler derdini.
Tam ehlinden öÄŸrenir derdinin çaresini.

Dinini, imanını öÄŸrenmek isteyen de,
Ehline gitmelidir bunun için elbette.

Gitmeyip bunun için hakime, avukata,
Gider tam mütehassıs (Din âlimi) bir zata.

Bu din mütehassısı acaba nerde vardır?
Beyrut’ta, Suriye’de, yoksa Irak’ta mıdır?

Hayır, böyle âlimler kalmadı esasında.
Din mütehassısları, ÅŸimdi toprak altında.

(Hakiki din âlimi) olmak için, bir adam,
Fen ve edebiyatta bilgi sahibidir tam.

Kur’an-ı kerim ile hadis-i ÅŸeriflerin,
Manalarında dahi bilgisi vardır derin.

Tam mahirdir Ä°slam’ın yirmi ana ilminde.
Ve bilir tali olan seksen din ilmini de.

Vakıftır dört mezhebin ince konularına.
Varmıştır bunda hatta ictihad makamına.

Vilayet-i hassa-i Muhammediye diye,
ErmiÅŸtir tasavvufta en yüksek mertebeye.

Bugün, âlim geçinen kimseler çoktur, fakat,
Yoktur bu vasıflarda din âlimi böyle zat.)