Abdurrahman-ı Sani, devrinin evliyası.
Sohbeti, süpürürdü kalbden kiri ve pası.

O bir gün buyurdu ki: (Ä°nsanda nefis vardır.
O, haramla beslenen, güçlü bir canavardır.

Allahü teâlânın düÅŸmanıdır o hatta.
Ve ondan daha ahmak ÅŸey yoktur kâinatta.

Siz, düÅŸman aramayın dışarda kendinize.
En büyük düÅŸmanınız, nefistir zira size.

Yaralı kaplan gibi, saldırır hiç durmadan.
Hatta ölene kadar, vazgeçmez bu davadan.

Mühim hususiyeti ÅŸudur ki bir de onun,
Ä°ster ki, cümle âlem, emrine eÄŸsin boyun.

Lakin bulamayınca, dışarda bu zemini,
Hanıma zulmederek, yapar bu isteğini.

Yani gücü yetmezse baÅŸkasını ezmeye,
Bu sefer evde başlar, hanıma zulmetmeye.

Halbuki hiç bir amel, havada kalmaz elbet.
Bir bir kayda geçiyor, her bir iÅŸ ve hareket.

Yani her iÅŸ, yazılır ya günah, ya da sevap.
Olur karşılığı da, ya mükafat, ya azap.

EÄŸer helallaÅŸmazsa, çeker acı azabı.
Hanım da sabrederse, alır sabır sevabı.

Onun için her mümin, çıkarken hanesinden,
Helallık almalıdır, her sabah zevcesinden.)

Bir gün de buyurdu ki: (Elbette ölüm vardır.
Ölüm, ruhun bedenden ayrılıp çıkmasıdır.

Öyle ÅŸiddetlidir ki can verme acısı hem,
Hiçtir onun yanında, dünyadaki her elem.

Sanki onun içinde bir dikenli çalı var.
Onu tutup, aÄŸzından, kuvvetle çekiyorlar.

Dikenlerin her biri takılmış etrafına,
O yerleri yırtarak, çok elem verir ona.

Ä°ÅŸte bu çalıdaki dikenler, sanki aynen,
Bir dünya baÄŸlılığı, sevgisidir esasen.

Para pul, mevki makam, nam ve ÅŸöhret, sim-ü zer,
Dünya için olursa, dikendir hepsi birer.

Bunlar, halis niyetle, yani sırf Allah için,
Talep edilirlerse, olmazlar günah, çirkin.

Velakin istenirse, nefse tâbi olarak,
Bu takdirde günah ve zararlıdır muhakkak.

İşte bu bağlantılar, diken olup hep birer,
Ruhunun çıkmasına, mani oluverirler.

Ne kadar çok olursa, onun böyle dikeni,
Ruhu da, o nisbette zor terk eder bedeni.

Dünya baÄŸlılıkları, azaldığı nisbette,
Az olur can acısı, kolay olur mevti de.

Bu türlü baÄŸlılıklar, çok azaldığı zaman,
Olur ruhun çıkması, gayet kolay ve asan.

Ve eÄŸer kurtulursa, bunlardan tamamiyle,
Ruhu çıkıp gider de, haberi olmaz bile.)