Ebu Bekr-i Ebheri, gönül dostu bir veli.
Nasihati, herkese olurdu faideli.

Derdi ki: (Kardeşlerim, imanı olan kişi,
Nasıl iÅŸleyebilir günah olan bir iÅŸi?

Yaptığı her ameli, kaydediyor melekler.
MahÅŸerde, bunlar ona sorulur birer birer.

Her işi ne niyetle yaptı ise, muhakkak,
Hepsinin hesabını soracak cenâb-ı Hak.

Sadece ameline bakmaz Allah kulunun.
Bakar ki, o amelde, maksadı neydi onun?

Bir bakkal, ölüp gider ahiret âlemine.
Tam ellibin sahife getirirler önüne.

Bakıp o yazılara, sorar ki: (Bunlar nedir?)
Derler: (Senin dünyada yaptığın amellerdir.

Alış veriş yapmışsın sen elli bin kişiyle.
Herbirine bir sayfa açıldı iÅŸte böyle.

Onlarla ne yaptıysan, ne konuştuysan eğer,
Bütün inceliÄŸiyle yazıldı birer birer.)

Bir gün de buyurdu ki: (Åžimdi vardır Cehennem.
Åžiddeti, bu ateÅŸten kat kat ziyadedir hem.

Ä°ÅŸte size bir misal vereyim ey insanlar!
GüneÅŸte, elli milyon derece hararet var.

Halbuki bildiÄŸiniz var ya demir madeni,
Üçbin derecedeyken erir, akar su gibi.

Hararet üçbin iken böyle olursa demir,
GüneÅŸ, tam elli milyon derece, düÅŸünün bir.

MahÅŸerde, Cehenneme atacaklar güneÅŸi.
Bir anda kararacak o muazzam ateÅŸi.

Kenarda bir top gibi kalacak o ateÅŸte.
GüneÅŸin, Cehenneme nisbeti böyle iÅŸte.

Dense ki: (Cehennemde beden yanar ve biter.
Öyle ise acıyı, insan nasıl hisseder?)

Cevabı ÅŸöyledir ki: (Bedenler, ahirette,
Bu dünyadaki gibi olmayacak elbette.

Dünyadaki bedenler, çürümeye mahkumdur.
Ve lakin ahirette, bedenler baÅŸka olur.

Yani onlar yanınca, ölüp de bitmeyecek.
Allah’ın kudretiyle tekrar diriltilecek.

Bu dünya, ahirete giden bir yol gibidir.
Gece gündüz, bu yolda birer konak yeridir.

Çıkmışız herbirimiz bu sonsuz yolculuÄŸa.
Elbette ihtiyaç var azık ile yolluÄŸa.

Ahiret yolculuÄŸu bitecek bugün, yarın.
Ecel ani geliyor, gaflete dalma sakın.

Ä°ÅŸte ey kardeÅŸlerim, piÅŸman olmamak için,
Bu ömür fırsatını iyi deÄŸerlendirin.)