Ä°mam-ı Gazali ki, âlim ve veli bir zat.
(Dünya hırsı) hakkında ÅŸöyle eder nasihat:

Çok yaÅŸamak hırsının sebepleri ikidir.
Biri dünya sevgisi, öteki cahilliktir.

Birinci ÅŸöyledir ki, kim severse dünyayı,
Bu sevgiden ötürü, istemez ayrılmayı.

Ölüp ayrılanları görünce de, bu sefer,
Hiç sevimli bulmayıp, ölümden nefret eder.

UzaklaÅŸtırmak ister ölümü kendisinden.
Hatırlamak istemez, silmek ister zihninden.

Hatırına gelse de ahiret arada bir,
Der ki: (Daha vakit var, o sonra olabilir.)

Yaşı ilerledikçe, der ki o bu sefer de:
(Sabret, ahiret için çalışırsın ilerde.)

Az daha yaÅŸlanınca, der ki: (Henüz çok erken.
Åžu iÅŸlerimi dahi bitireyim ölmeden.

Çocuklarımı dahi iÅŸ sahibi yapayım.
Ve onları, kimseye muhtaç bırakmayayım.

Åžu dünya iÅŸlerine vereyim de nihayet,
Daha sonra oturup, yaparım hep ibadet.)

Onları da yapınca, der ki: (Kaldı bir işim.
Onu da yapayım da, rahat etsin ÅŸu içim.

Zira ben yığamazsam yeterince mal, servet,
Yaptığım ibadetten alamam tad ve lezzet.)

Bitirmeye bakarken lakin o bu iÅŸleri,
Bitenlerin yerine, eklenir yenileri.

Ahiret iÅŸlerini tehir eder durmadan.
Lakin hiç kurtulamaz düÅŸtüÄŸü bu bataktan.

Yarın, öbürgün derken, nihayet ölüm gelir.
Hasret ve üzüntüyle ayrılıp gidiverir.

Ekseri dolduranlar Cehennem içlerini,
Bu tehir edenlerdir ahiret iÅŸlerini.

Nitekim Resulullah buyurdu ki: (Ey insan!
Her neyi seversen sev, ayrılacaksın ondan.)

Çok yaÅŸamak arzusu, cahillikten de gelir.
Ä°lmi olmadığından, gençliÄŸine güvenir.

Bilmez ki bu ölenler, deÄŸil sırf ihtiyarlar.
Çocukken ve genç yaÅŸta ölen nice insan var.

Çünkü ecel tanımaz genci ve ihtiyarı.
Hatta genç ölenlerin, daha çoktur miktarı.

Sonra o zanneder ki, ölmeden daha önce,
Bir hastalık gelir de, vefat eder öylece.

Halbuki niceleri vardır ki ölenlerden,
Aniden ölmüÅŸlerdir, bir hastalık gelmeden.

Nitekim bir çokları otururken, ayakta,
Yürürken, yemek yerken ölüyor kimi hatta.

O halde ölüm her an, herkese gelebilir.
Ahiret iÅŸlerini etmemeli hiç tehir.