Ali Galib-i Vasfi, büyük bir evliya zat.
Can verme konusunda buyurdu ki o bizzat:

(Can verme)nin acısı, ÅŸiddetlidir ki öyle,
BaÅŸka bütün acılar, hiç kalır ona göre.

Bir kimsenin önünde, yalnız bu olsa ÅŸayet,
Dünyada hiçbir ÅŸeyden alamaz tad ve lezzet.

Bir kimse düÅŸünse ki, çok zalim, gaddar biri,
Her an için, evinden girebilir içeri.

Hatta vurup, bir ÅŸeyle kendisini öldürür.
O kimse, her an için yalnız bunu düÅŸünür.

Hatta o, bu korkuyla rahatça uyuyamaz.
Hem yediÄŸi yemekten, hiçbir lezzet alamaz.

Ölüm de, her an için gelebilir herkese.
Çünkü ecel, her ÅŸeyden yakındır daha bize.

Ayrıca, can vermenin öyledir ki ÅŸiddeti,
Yoktur onun yanında başka şeyin kıymeti.

YetmiÅŸ kılıç darbesi vurulsa da birine,
Can verme acısının yanında hiçtir yine.

Sakin görünürse de can çekiÅŸen bir insan,
TükendiÄŸi içindir takati o acıdan.

Çünkü o ÅŸiddet ile, çekilir el ve ayak.
Bunun ne olduÄŸunu, tadanlar bilir ancak.

Gitmişti Resulullah bir hastanın yanına.
Gördü ki, ruhu gelip dayanmış boÄŸazına.

Buyurdu: (Ben bilirim bunun ne olduÄŸunu.
Damarları içinden çekiyorlar ruhunu.)

Bir gün de buyurdu ki: (Çok kısadır bu hayat.
En büyük sermayemiz, bu ömrümüzdür fakat.

Yani tam bir imtihan yeridir ki bu âlem,
Burada kazanılır, Cennet ile Cehennem.

Dünyada yaptığımız her iÅŸin, ahirette,
Hep karşılıklarını göreceÄŸiz elbette.

Bu dünyada en mesut ve bahtiyar, ÅŸu kuldur.
Ahirete yarayan iÅŸlerle meÅŸgul olur.

Aklı olan, aldanmaz bu vefasız dünyaya.
Hazırlanır durmadan o sonsuz yolculuğa.

EÄŸer siz, insanlara çok hizmet ederseniz,
Dünya ve ahirette yükselir dereceniz.

Güler yüz, tatlı dil ve iyi huyla, bu halka,
Bir iyilik yapmaya çalışınız mutlaka.

Kullara hizmet için, varsa bir çalışmamız,
Rıza-i ilahiye, umulur kavuşmamız.

Ä°nsanlara hizmette, çok ecir, sevap vardır.
Zira Peygamberimiz ÅŸöyle buyurmaktadır:

(Ä°nsanlar, Rabbimizin iyalidir herbiri.
Çok sever, kullarına iyilik edenleri.)

İslamiyet, kulları sevindirmektir asıl.
İyilik yapmalıdır insanlara velhasıl.)