Rükneddin-i ÇeÅŸti ki, büyük velilerdendir.
Söz ve nasihatları kalbleri etti tenvir.

Bu zat bir sohbetinde buyurdu: (KardeÅŸlerim,
Size, iki günahtan haber vermek isterim.

Hem bunlar ÅŸirk ve küfre yakındır ki o kadar,
Sanki aralarında, bulunur ince bir zar.

Biri kibir bunların, sihirdir ötekisi.
Yok, günahlar içinde daha tehlikelisi.

Kibir, öyle büyük bir beladır ki, mâzallah,
Kibirli olanlara, düÅŸmandır bizzat Allah.

EÄŸer ki kibirli ve gururluysa bir kiÅŸi,
Temizler bunu ancak Cehennemin ateÅŸi.)

Derdi ki: (Bir günahı iÅŸlerse bir Müslüman,
Derhal tövbe eyleyip, geçirmesin hiç zaman.

Eğer ki şartlarına edilirse riayet,
Hak teâlâ o kulu, eder af ve maÄŸfiret.

Öyle üzülmeli ki hem de günah sahibi,
AÄŸlayıp, yaÅŸ akmalı gözünden ırmak gibi.

Günahlar, büyük, küçük diye ayrılırsa da,
Yine hepsi büyüktür, günah küçük olsa da.

Çünkü günah, Allah’a karşı isyan etmektir.
Bir kulun, Sahibine isyanı ne demektir?

Mümin, her günahını çok büyültür gözünde.
Asılmış bir daÄŸ gibi görür başı üstünde.

Hatta tek bir kıl ile duruyor onu sanır.
Ve her an düÅŸebilir olduÄŸuna inanır.

Münafık, ehemmiyet vermez hiç günahına.
Günah büyük olsa da, pek küçük gelir ona.

Burnunun üzerine konmuÅŸ sanki bir sinek.
Elini kaldırırsa, hemen uçup gidecek.)

Bir gün, yeni ve temiz elbise giyerekten,
Cuma namazı için, acele çıktı evden.

Bir kadın da vardı ki o mahallede yine,
DüÅŸmanlık besliyordu Hakkın bu velisine.

Çamaşır yıkamıştı evde sabah erkenden.
Kirli ve pis sularla doluydu hem de leÄŸen.

BirikmiÅŸ pis suları, bilerek büyük fırsat,
Tam kapının önünden geçerken bu büyük zat,

Devirdi o leğeni başından aşağıya.
Yoktu hiç kendisinde çünkü edep ve hayâ.

Islandı pis sularla o velinin her yeri.
Ve kirlendi tamamen temiz elbiseleri.

Başını kaldırıp da bakmadı (Bu kim?) diye.
Evine gitmek için, hemen döndü geriye.

Hem de, kendi kendine düÅŸündü ki o hatta:
(Demek ki, iÅŸlemiÅŸim ben bir günah ve hata.

EÄŸer ben etmeseydim Rabbime günah, isyan,
O da, bu hakareti yapmazdı bana şu an.

O halde, ben kendimi düzelteyim) diyerek,
Tövbe istiÄŸfar etti gözyaÅŸları dökerek.)