Kutbüddin-i Bahtiyar Kaki var ki, velidir.
Söz ve nasihatları pek fazla tesirlidir.

Bu zat buyuruyor ki: Biz, aciz birer kuluz.
Rabbimizin emrine itaate memuruz.

Zira yaratıldı ki bu insanlar ve cinler,
Yalnız Hak teâlâya ibadet eylesinler.

Nitekim bir büyük zat buyurmuÅŸ ki: (Bir kiÅŸi,
Namaz kılmıyor ise, dünyada ne ki iÅŸi?)

Yani hiç üzülmüyor, etmiyorsa hiç tasa,
Ölmesi hayırlıdır onun yaÅŸamaktansa.

Sahabeden biri de, Resule geldi bir gün.
Dedi ki: (Ben mahvoldum, bana dua buyurun.)

(Ne oldu?) buyurunca, dedi ki: (Kervanımı,
Vurup aldı haydutlar, para ve mallarımı.)

Onun bu sözlerine karşılık, Resulullah,
Ona buyurdular ki: (Åžükür elhamdülillah.

Korktum diyeceksin ki, ben, bir namaz vaktine,
YetiÅŸemedim bugün, iftitah tekbirine.

Böylece bu tekbirin ecrinden mahrum oldum.
Bu yüzden çok üzülüp, diyorsun ki mahvoldum.)

Bu kıssayı anlatıp, buyurdu ki: Din budur.
Mümin, namaz kılarak bulur rahat ve huzur.

Âlimler buyurur ki: (Namaz vakti geçerken,
Üzülmeyen kimsenin, imanı gider hemen.

EÄŸer üzülüyorsa, imanı var demektir.
Maksat, Onun emrine ehemmiyet vermektir.)

Bir mümin, kul olarak, nasıl namaz kılmaz ki?
Nefes almak gibidir bu dinde namaz sanki.

Yine bir sohbetinde buyurdu: (Ey Müslüman,
BeÅŸ vakit namazını geçirme sakın, aman!

Çünkü bu, Rabbimizin, biz kullara emridir.
Mümin olan, bu emri tam yerine getirir.

Nitekim buyurdu ki o Resul-i kibriya:
(Kim, özürsüz bir namaz bırakırsa kazaya,

O kişi, seksen hukbe ateşte yanacaktır.
Bir hukbe, seksen yıllık bir zaman olacaktır.)

Her vakit geçtikçe de kaza edecek kadar,
Bu bir namaz terkinin günahı kat kat artar.

Birkaç namaz olursa, çetin olur bir hayli.
Yarın mahÅŸer gününde, çok zordur onun hali.

Her ne olursa olsun, bir an geciktirmeden,
Kaza namazlarını bitirmelidir hemen.

Namaz kılmayan kimse, Hakkın azametini,
DüÅŸünüp, anlamalı iÅŸin vahametini.

Bu hadis-i şerifin şiddeti karşısında,
İnsanın erimesi lazım gelir aslında.

Hadiste buyuruldu: (Günah iÅŸleyen kimse,
Pişman olup, Rabbinden affını diler ise,

Allahü teâlâyı çok merhametli bulur.
Onun bu pişmanlığı, affına sebep olur)