Safvan ibni Süleym ki, tabiinden bir zattır.
Her hali, insanlara öÄŸüt ve nasihattır.

Rabbine öyle kulluk ederdi ki severek,
Geçerdi her gecesi, hep ibadet ederek.

Yarın öleceÄŸini bilseydi de, o yine,
Ä°lave yapamazdı, günlük ibadetine.

Zira öyle çoktu ki, ibadet ve taati,
Az daha fazlasına, yetişmezdi takati.

Çok namaz kıldığından dolayıdır ki hatta,
ÅžiÅŸerdi ayakları, çok durmaktan ayakta.

Namazlarda aÄŸlayıp, gözyaşı dökerdi hep.
Seccadesi, devamlı ıslaktı bundan sebep.

Hatta kurumasına, hiç fırsat kalmıyordu.
Zira ertesi gece, yine ıslanıyordu.

Derdi ki: Resulullah buyurdu ki bir defa:
(Her göz, aÄŸlayacaktır kıyamette mutlaka.

Yalnız ÅŸu gözlerdir ki, o gün hiç aÄŸlamazlar.
Allah korkusu ile, hiç harama bakmazlar.

Ve bir de, Allah için uyumayan gözlerdir.
Ve Allah korkusuyla, göz yaşı dökenlerdir.)

Zamanın halifesi, vali ile gezerken,
Bir mescitte, bu zata iliÅŸti gözü birden.

Ve onu göstererek, sual etti valiye:
(Şu direğin yanında, oturan kimdir?) diye.

Vali arz eyledi ki: (Ya emir-el müminin!
Safvan ibni Süleym'dir, o bana gösterdiÄŸin.)

Halife, hizmetçiye emretti ki bu sefer:
(Åžu bir kese altını, ÅŸu zata götürüp ver.)

Hizmetçi, kese ile ona doÄŸru giderken,
Ä°bni Süleym anlayıp, namaza durdu hemen.

Hizmetçi, baÅŸucunda bekleyip kendisini,
Bitirince, arz etti o altın kesesini.

Ve dedi ki: (Halife gönderdi bunu size.
İhtiyacınız vardır, sarfedin evinize.)

Buyurdu ki: (Bu işte yanlışlık var kardeşim.
Zira benim, altın ve gümüÅŸle yoktur iÅŸim.)

Dedi: (Safvan deÄŸil mi sizin ism-i aliniz?
Bunu size gönderdi, lütfen kabul ediniz.)

Buyurdu: (Ä°sim doÄŸru, lakin sen dinle beni.
Tekrar git, iyi öÄŸren, kime gönderdiÄŸini.)

Hizmetçi, ayrılarak gidince öÄŸrenmeye,
O da, pabuçlarını giydi ve gitti eve.

Bir gün de buyurdu ki: Åžeytan, bir Müslümana,
Görünerek demiÅŸ ki: (Bir ÅŸey diyeyim sana.

Bu sana diyeceÄŸim, doÄŸrudur, bana inan.
Her ne olursa olsun, gadaba gelme, aman!

EÄŸer öfkelenirsen, bil ki elimizdesin.
Zira en zayıf anın, o andır işte senin.

EÄŸer hakim olmazsan o vakit sen kendine,
Ben hükümran olurum, girip de bedenine.)