Abdullah El Acemi, büyük alimlerdendir
Söz ve nasihatları, kalblere hayat verir.

Binikiyüzkırkiki yılında doÄŸan bu zat,
(Bire) yakınlarında, bir köyde sürdü hayat.

O beldenin sultanı, iyiydi fevkalade.
Âlim ve evliyayı severdi pek ziyade.

Bu zatın bulunduÄŸu köye geldi bir vakit.
Baktı ki, bir bahçede çalışıyor bir yiÄŸit.

Bahçıvanlık yapardı, genç idi hem o zaman.
Bir tane nar istedi görünce onu sultan.

O da, bir nar koparıp, sultana verdi, fakat,
Nar ekÅŸi çıktığından, çok utandı o saat.

Zira hiç bakmamıştı o narların tadına.
Derhal namaza durup, yalvardı Allah’ına.

O secde ettiÄŸinde, cümle aÄŸaç ve otlar,
Onun ile birlikte, hep secdeye yattılar.

Hak teâlâ, sultanın gözlerinden, perdeyi,
Kaldırınca, o dahi gördü bu hadiseyi.

Baktı ki, evliyadan bir kişidir işbu zat.
Hemen attan inerek, eyledi çok iltifat.

Dedi: (Bir istirhamım vardır ki benim senden,
Begayet sevinirim eÄŸer kabul edersen.

Åžöyle ki, bir kızım var, güzel ve ehl-i namus.
Onu, sana vermeyi istiyorum bahusus.)

Dedi ki: (Olur ama, yok bir ÅŸeyim dünyalık.
O ise sultan kızı, değil ki bana layık.)

Dedi: (Hiç mühim deÄŸil bu iÅŸte mal ve servet.
Åžereftir bizim için, yeter ki sen kabul et.)

Sonra evine gidip, söyledi hanımına.
O dahi kabul edip, sevindi hem de buna.

Kızının çeyizini, yükletti yüz deveye.
Gönderdi bu velinin bulunduÄŸu beldeye.

Ona haber verdiler kervanın geldiğini.
Çıktı karşılamaya o da yeni gelini.

Lakin taht-ı revanda oturan hanımına,
Dedi: (Ey sultan kızı, hoş geldin, gel bu yana.

İn o taht-ı revandan, bura yokluk evidir.
Saray yoktur burada, evin, ÅŸu kulübedir.

Hem o üzerindeki süslü elbiseleri,
Çıkarıp da yerine, giyin ÅŸu eskileri.)

O, hiç yadırgamadan (Peki) dedi hepsine.
Onunla evlenmeyi nimet bildi nefsine.

Bir gün, bu evliyayı, diÄŸer bazı veliler,
Ä°ÅŸitip, kendisini ziyarete geldiler.

Baktılar, temizliyor otlarını bahçenin.
Dediler ki: (Ne kadar zor imiÅŸ iÅŸin senin.)

Birisi, bir iÅŸaret eyledi o otlara.
Bir yere toplandılar bütün otlar o ara.

(Niçin böyle yaptınız?) deyince o veli zat,
Dedi: (Arzu ettim ki, görülsün iÅŸin rahat.)

Buyurdu ki: (Fakat biz, böyle istemiyoruz.
Biz, alın terimizle kazanmak istiyoruz.)

Bir iÅŸaret eyledi otlara kendi yine.
Dağıldı bütün otlar bu defa yerlerine.

Onlar bunu görünce, hepsi af dilediler.
Ona talebe olup, hizmetine girdiler.