Bir gün Süfyan-ı Sevri, aniden hastalandı.
Bir doktor getirdiler, lakin hıristiyandı.

Bu hıristiyan doktor, duymuÅŸtu önce onu.
Bilirdi evliyadan bir kimse olduÄŸunu.

Süfyan’ın hanesine o doktor geldiÄŸinde,
Sohbet etti onunla tıp ilmi üzerinde.

Lakin öyle bilgiler verdi ki ona Süfyan,
AÄŸzı açık dinledi, Süfyan'ı hıristiyan.

Zira hiç duymadığı bilgilerdi onlar hep.
Çok hayretler içinde kalmıştı bundan sebep.

Merak etti, bunları nasıl biliyor diye.
Başladı daha sonra onu muayeneye.

Vücudunu dinleyip, dedi: (Aman efendim!
Nasıl yaşıyorsunuz, buna çok hayret ettim.

Korkudan, parça parça olmuÅŸ ciÄŸerleriniz.
Ä°mkansız bu durumda sizin ömür sürmeniz.

Ben ki, bunca senedir tabiplik yapıyorum.
Böyle bir hadiseye, ilk defa rastlıyorum.

Tıp bilgisine göre, böyle olan ciÄŸerle,
DeÄŸil ki yıllar yılı, yaÅŸanmaz bir gün bile.)

Buyurdu ki: (Tıp ilmi doÄŸru söyler muhakkak.
Ve lakin her ÅŸeye de kadirdir cenâb-ı Hak.)

O hıristiyan doktor, düÅŸündü, durdu biraz.
Süfyan'ın bu sözüne, etmedi hiç itiraz.

Dedi ki: (Parça parça olmuÅŸ böyle ciÄŸerle,
Madem ki yaşadınız sıhhatle, senelerle,

Öyleyse inandım ki, sizin bu dininiz hak.
Ve elbette her ÅŸeye kadirdir cenâb-ı Hak.)

Kelime-i ÅŸehadet getirerek o zaman,
Süfyan’ın huzurunda hemen oldu Müslüman.

Zamanın hükümdarı, iÅŸitince bu hali,
Hem sevindi ve hem de hayret etti bir hayli.

Dedi: (Doktor gitmişti, bir hastanın yanına.
Meğerse hasta gitmiş, doktorun ayağına.)

Ölüm hastalığında, çok karnı aÄŸrıyordu.
Bu sebeple, abdesti sık sık bozuluyordu.

Fakat tekrar alırdı her abdest bozuluşta.
En ufak bir gevÅŸeklik etmedi bu hususta.

Abdestliyken ölmeyi arzu ediyordu hep.
Çok abdest almasına, bu idi asıl sebep.

Bu yüzden, altmış defa abdest aldı o gece.
Ve nihayet vefatı çok yaklaÅŸtı böylece.

Buyurdu: (Vakit tamam, indirin yere beni.)
Derhal ifa ettiler Süfyan'ın bu emrini.

Bu hali, dostlarına söylemek maksadiyle,
Çıkınca, gördüler ki cümle halk gelmiÅŸ bile.

Girdiler içeriye o ara gelen zevat.
Süfyan, (Allah!) diyerek o anda etti vefat.

O arada gaibten duyuldu bir ses yine:
(Takva sahibi Süfyan, vasıl oldu Rabbine.)