İbni Kavvam vardı ki, evliya-yı kiramdan,
Ä°nsanlara Ä°slam’ı anlatırdı durmadan.

Bir fıkıh âlimiydi Åžafii mezhebinde.
Kerametler sahibi bir veliydi devrinde.

İsmi Ebu Bekr olup, Kavvam, baba adıdır.
O, (İbni Kavvam) diye daha fazla tanınır.

Vera ve zühd sahibi bir mübarek zat idi.
Tevazu, hayâ, edep, güzel huy sahibiydi.

Binyüzseksensekiz’de, Sıffin’de doÄŸan bu zat,
Binikiyüzaltmış’da, Halep’te etti vefat.

Balis adlı ÅŸehirde, daha çok yaÅŸamıştır.
O yörenin halkına, ilim ve nur saçmıştır.

Bir tüccar anlatır ki: Balis vilayetinden,
Hama’ya gitmek için, sefere çıkar iken,

Bizi, bazı insanlar ettiler ÅŸöyle ikaz,
Dediler: (Hama yolu tehlikelidir biraz.)

Biz bunu öÄŸrenince Ä°bni Kavvam’a gidip,
Dua talep eyledik tehlikeyi arz edip.

O bizi dinledi ve buyurdu ki: (Gidin siz.
Ä°nÅŸallah saÄŸ ve salim Hama’ya gidersiniz.)

Biz duayı alınca, huzur-u kalble hemen,
Başladık yolculuğa sabahleyin erkenden.

Yalnız iki kiÅŸiydik, vardı hem yüklerimiz.
Birer hayvan üstünde, giderdik herbirimiz.

Nihayet tam Hama’ya yaklaÅŸtığımız anda,
Beni uyku bastırdı, uyumuşum hayvanda.

Lakin kendimden geçip, tam uyuduÄŸum saat,
Eliyle, omuzumdan tuttu bir mübarek zat.

Buyurdu ki: (Uyuma, bak biz uyumuyoruz.
Ve her bir tehlikeden, sizi biz kolluyoruz.)

Gözlerimi açıp da gördüm ki baktığımda,
Ebu Bekir bin Kavvam duruyor sağ yanımda.

Birlikte yolumuza devam ettik bir zaman.
Hama’ya ulaşınca, ayrıldı yanımızdan.

Yine nakledilir ki birinden o devirde:
Haleb’e gitmiÅŸ idim, amcam ile birlikte.

Henüz yaşım az idi, yani gençtim o zaman.
Kötü arkadaÅŸlara uyardım hem de bazan.

Rastladım orada da bunlardan birisine.
Götürdü o de beni, bir içki meclisine.

Kadehimi doldurup, dedi ki: (Al, sen de iç!)
Lakin ben içmemiÅŸtim haram ÅŸey ömrümde hiç.

O arkadaşım ise, çok ısrar ediyordu.
Kadehi göstererek, (Haydi, al iç!) diyordu.

Onun ısrarlarına, artık dayanamayıp,
Karar verdim içmeye, onu elime alıp.

Lakin ben, o içkiden içecek idim ki tam,
Baktım ki, yanımızda belirdi İbni Kavvam.

Ve göÄŸsüme vurarak tam içeceÄŸim vakit,
Buyurdu: (Bırak onu ve buradan kalk da git!)

Yüz üstü yere düÅŸtüm, kan aktı her yerimden.
Kalktım ve o halimle amcama gittim hemen.

(Ne oldu sana böyle?) diyerek etti sual.
Ben başımdan geçeni, anlattım ona derhal.

Dedi: (Åžükürler olsun Allahü teâlâya.
Seni, o haram işten kurtarmış bir evliya.)