Cabir-el Kürdi var ki, Allah dostlarındandır.
Gönüllere iÅŸleyen nasihatları vardır.

Hanbeli mezhebinin, büyük âlimlerinden.
Devrinin faziletli, üstün velilerinden.

Çok yüksek derece ve keramet sahibiydi.
Herkesce sevilen ve sayılan bir veliydi.

Nafakası, kendine verilirdi gaibten.
Ne yiyip ne içtiÄŸi, bilinmezdi katiyen.

Bir gün bir talebesi, gelerek huzuruna,
Dedi ki: (Sefer için, izniniz var mı bana?

Gemiyle Hindistan'a gitmek arzu ederim.
Yüksek müsaadenizle, duanızı isterim.)

Buyurdu: (Hak teâlâ, versin sana selamet.
Yollarda, bir sıkıntı gelirse sana şayet,

TelaÅŸlanma, o anda beni getir yâdına.
Allah'ın yardımıyla gelirim imdadına.)

Talebe (Peki) deyip, ayrıldı huzurundan.
Ve altı ay bir zaman geçmiÅŸti ki aradan,

Evinde otururken, bir gün bu mübarek zat,
Heyecanla fırlayıp, ayağa kalktı bizzat.

Ä°ÅŸaretler eyledi, sanki birilerine.
SaÄŸa sola yürüyüp, oturdu sonra yine.

Evinde bulunanlar, birşey anlamadılar.
Daha sonra, bu iÅŸin hikmetini sordular.

Cevaben buyurdu ki: (Falanca talebemiz,
Denizde boğulurken, yardım ettik ona biz.)

Bir ay sonra talebe, gelerek huzuruna,
Kapandı hocasının, mübarek ayağına.

Dedi ki: (Ey efendim, yardım etmeseydiniz,
O anda helak olur, boÄŸulurduk hepimiz.)

Sonra, bir arkadaşı sordu ki: (Biraderim,
Hadise nasıl oldu, anlat, biz de bilelim.)

Dedi: (Biz gemideydik, rüzgar çıktı bir gece.
Dalgalar, daÄŸlar gibi geliyordu peÅŸpeÅŸe.

Nihayet batırırken dalgalar gemimizi,
Hocamı hatırladım, kurtardı gelip bizi.

Eli ile, rüzgara iÅŸaret eyleyince,
O ÅŸiddetli rüzgarlar, birden durdu hemence.

Yaptı bir işaret de, eliyle dalgalara.
O daÄŸ gibi dalgalar, kayboldular o ara.

Sonra da, saÄŸa sola yürüdü bir kaç adım.
Ve gözlerden kayboldu, aradım, bulamadım.)

Bu zat, bir sohbetinde, buyurdu: (Ey insanlar!
Gaflete gelmeyin ki, ahirette hesap var.

Hele kul haklarında, olur ki öyle dehÅŸet,
Peygamberlere bile, gelir korku ve haÅŸyet.

Bir gıybet, bir iftira, gönül yıkma, su-i zan,
Yüzünden, Cehenneme atılır nice insan.

Bu günahlar, girer ki kul hakkının içine,
Atılır böyleleri, Cehennem ateÅŸine.

PiÅŸman olmamak için, mahÅŸer gününde yarın,
Asla girmemelidir, hakkına insanların.)