Ebu Muhammed Basri, evliyadandı bu zat.
Allahü teâlâya yakındı hem de bizzat.

Haram ve ÅŸüpheliye, yanaÅŸmazdı katiyen.
Dünya muhabbetini, çıkarmıştı kalbinden.

İnsanlar, akın akın sohbetine koşardı.
Gelenlerin kalbine, ilim, hikmet saçardı.

Sevenlerinden biri, anlatır ki ÅŸöylece:
Ben, Ebu Muhammed’in ismini iÅŸitince,

Ziyaret etmek için, aynı gün çıktım yola.
O yere yaklaşınca, bakındım sağa sola.

Çok hayvan sürüleri, hurmalıklar, tarlalar,
Görüp, sual ettim ki: (Kimindir bunca mallar?)

Dediler ki: (Hepsi de, Ebu Muhammed'indir.)
O zaman düÅŸündüm ki: Bu, nasıl bir velidir?

Allah adamlarının, bu kadar olmaz malı.
Öyle ise bu kiÅŸi, evliya olmamalı.

Bunları düÅŸünerek, yine de gidiyordum.
Ve bu kadar yolları, boşa geldim diyordum.

Nihayet hanegaha ulaştım sora sora.
Henüz ev kapısını çalmadım ki, o ara,

Kapıya bir hizmetçi çıktı gülümseyerek.
Aldı beni içeri, iltifat eyleyerek.

Ben Ebu Muhammed’in çıkınca huzuruna,
Elimde olmayarak, meyl etti kalbim ona.

Ä°smimle hitab edip, buyurdu ki: (Ya Ömer!
Bende bir emanettir, gördüÄŸün mal ve mülkler.

Gerçi o emanetler, verilmiÅŸ ÅŸimdi bize.
Lakin muhabbetleri, hiç girmez kalbimize.

Bu kalb, Allah içindir, yalnız Ona mahsustur.
Ondan gayri nesnenin, bu kalbde yeri yoktur.

Dine ve insanlara hizmet için, veliler,
Ellerine geçeni, Allah için verirler.

Zaten dünya sevgisi, bir kalbde olsa da az,
Ona, Hak teâlâyı tanımak nasib olmaz.

Hak indinde, dünyanın olmayınca kıymeti,
DeÄŸer mi, kalbe girsin sevgi ve muhabbeti.)

Bu tesirli sözleri iÅŸitince kendinden,
Dünyaya baÄŸlılığım, yıkıldı temelinden.

Yine bu mübarek zat, buyurdu: (Ey insanlar!
Åžimdi herkes sadece, dışını süslüyorlar.

Halbuki bakmaz Allah, kulun kıyafetine.
Bakar yalnız onların, kalb ve niyetlerine.

Her sıkıntıya sebep, bir günaha girmektir.
Çaresi, piÅŸman olup, istiÄŸfar eylemektir.

Hiç bir canlı varlığa zarar vermeyin ki siz,
O da, Hak teâlânın mahlukudur ÅŸüphesiz.

Gıda ve ekmek gibi, olmalı ki Müslüman,
Hep ihtiyaç duyulur, bu ÅŸeylere her zaman.

Müminin tarifi de ÅŸudur ki ey insanlar:
Elinden ve dilinden, kimseye gelmez zarar.)