Hadis âlimlerinden, Cafer ibni Muhammed,
VermiÅŸti Hak teâlâ , ona ilim ve hikmet.

Ahiret derdi ile doluydu, onun gönlü.
Dünyaya, zerre kadar yok idi temayülü.

Ölümü, hatırından çıkarmazdı o asla.
Kabir ziyaretini, yapıyordu pek fazla.

Her gece, kabristana uÄŸrar, selam verirdi.
Cevap alamayınca, onlara ÅŸöyle derdi:

(Size ne oluyor ki, hiç cevap vermezsiniz?
Yoksa, toprak mı oldu konuşan dilleriniz?)

Sonra, kendi kendine der idi ki: (Ey Cafer!
Onlar, sükutlarıyla verirler ÅŸunu haber.

Diyorlar ki: O dünya, fanidir, deÄŸil baki.
Yakında, sen de bize olacaksın mülaki.

Åžu anda sen dünyada, bizler ahiretteyiz.
Bir kısmımız azapta, bazımız nimetteyiz.

Bilesin ki orada, yaparsan her ne amel,
Hepsi yazılmaktadır, birine gelmez halel.

Ä°man ile yaÅŸayıp, imanla ölmeye bak.
Yoksa azap çekersin, hem de sonsuz olarak.)

Böylece söylenerek, o, kendi kendisine,
Korkusundan, başını, eğerdi sinesine.

Gece, sabaha kadar, kılardı daim namaz.
AÄŸlayıp, affı için, ederdi Hakka niyaz.

Bir gün, varken yanında, bilcümle talebesi,
Buyurdu: Çok seviniz, siz birbirlerinizi.

Sakın birbirinize bakmayınız hasetle.
Dolsun gönülleriniz, sevgi ve muhabbetle.

Mümine kırgın durmak, tehlikelidir gayet.
Kâfirlere layıktır, zira kin ve adavet.

Siz, birbirlerinizi, katiyen üzmeyiniz.
Yoksa veliyyullahtan, kesilir nur ve feyiz.

Hem de dostlara karşı, davranın açık ve mert.
Ve lakin düÅŸmanlara, yapın ilm-i siyaset.

KardeÅŸlerim, sabredin dert ve musibetlere.
Zira sabreden kullar, kavuÅŸurlar zafere.

Gün içinde vardır ki, müstesna bazı zaman,
O andaki dualar, kabule olur ÅŸayan.

Namazların sonunda ve yemek yendiğinde,
Yapılan herbir dua, makbuldür Hak indinde.

Ben, dua ediyorum sizlere bu vakitler.
Diyorum: (Ya ilahi, bizi eyle muzaffer.

Kim Ä°slam’a hizmete ediyorsa iÅŸtirak,
Ä°hsan et sen onlara, doÄŸru yol, güzel ahlak.)

Buyurdu ki: (Evliya, anılsa her ne zaman,
Ruhları, o kimsenin yanında olur o an.

VermiÅŸtir Hak teâlâ, onlara bu kuvveti.
Ä°hlasla çağırana, yaparlar bu himmeti.

Ä°nanmayan var ise, buna ehl-i bid'atten,
Onlar mahrum kalırlar, bu yardım ve himmetten.)