Bu zatın asıl adı Hüseyin bin Mansur’dur.
(Hallac-ı Mansur) diye fakat meşhur olmuştur.

Yıl sekizyüzaltmış’da, Ä°ran'da doÄŸan bu zat,
Ellisekiz yaşında, şehiden etti vefat.

Abdullah-ı Tüsteri adında bir veliye,
KavuÅŸup, mazhar oldu çok feyz-i ilahiye.

Kalbi, Hak teâlânın aÅŸkı ile yanardı.
Åžiddetli mücahede ve riyazet yapardı.

Nefsi bir şey istese, yapmazdı onu asla.
İstemediklerini, yapardı daha fazla.

Himmeti yüksek olup, keramet sahibiydi.
Sözleri güzel olup, begayet tesirliydi.

Öyle çok yapardı ki, o ibadet ve taat,
Her gün, namaz kılardı istisnasız bin rekat.

Hatta bu âdetini, hiç bir gün bozmamıştı.
Yalnız öldüÄŸü gece, beÅŸyüz rekat kılmıştı.

Dediler: (EriÅŸmiÅŸken yüksek derecelere,
Ne için katlanırsın bunca meÅŸakkatlere?)

Buyurdu: (Dost olursa, Allah'a eÄŸer bir zat,
Tesir etmez ona hiç, ne meÅŸakkat, ne rahat.

Fani olduklarından onlar Hak teâlâda,
Aynıdır onlar için, nimetler de, bela da.)

O, bir gün hallac, yani pamuk atıcı olan,
Birinin dükkanına gitmiÅŸ idi bir zaman.

O kimse, bir iÅŸ için çıkıp gitti bir ara.
O yokken, nazar etti yerdeki pamuklara.

PeÅŸinden, eli ile iÅŸaret etti bir tek.
Ayrıldı iki yana, pamuk ile çekirdek.

O kimse geldiÄŸinde, gördü ki, bir günlük iÅŸ,
Onun kerametiyle, bir anda halledilmiÅŸ.

Bu hadiseden sonra, ona (Hallac) denildi.
Yoksa, bu büyük zatın mesleÄŸi bu deÄŸildi.

Bir gün, bazı kimseler gelerek bu veliye,
Ona sual ettiler, (Fakirlik nedir?) diye.

Buyurdu ki: (Herkesten ümidini kesmektir.
Ve her ihtiyacını, Rabbinden istemektir.

Ne kadar sıkıntıda olsa da böyle kiÅŸi,
Yine aciz kullara, arz etmez hiç bir iÅŸi.)

Buyurdu: (Kim Rabbine, tam kulluk eder ise,
Gayriye kul olmaktan kurtulur böyle kimse.

Her kim, murad ederse, eÄŸer ki hürriyeti,
Daha sıkı sarılıp, yapsın her ibadeti.

Çünkü asıl hürriyet, Allah’a kul olmaktır.
Nefse ve insanlara kulluktan kurtulmaktır.

Güzel ahlak ÅŸudur ki, etseler ona cefa,
Sabredip, karşılıkta bulunmaz hiç bir defa.)

Biri de, kendisinden isteyince nasihat,
Buyurdu: (Az da olsa, nefsine verme fırsat.

Sen, onu meşgul et ki hep hayırlı şeylerle,
Yoksa o meÅŸgul eder, seni günah iÅŸlerle.)