Abdülvahid bin Ziyad, tebe-i tabiinden.
Basra denen beldede yetiÅŸen âlimlerden.

Devamlı ibadet ve ilimle meşgul idi.
Her insana, iyilik etmekle meÅŸhur idi.

Bir defa Abdülvahid bin Ziyad'ın yanında,
(Mümin nasıl olmalı?) diye sorduklarında,

Buyurdu: (O, Allah’tan korkup, benzi sararır.
Kaçınır haramlardan, emirlere sarılır.

DüÅŸünür mahÅŸerdeki verecek hesabını.
Titrer, hatırladıkça Cehennem azabını.

Ä°ÅŸlemiÅŸ bulunduÄŸu günahlar sebebiyle,
Ayıplar kendisini, uğraşır nefsi ile.

Bir sözü söylemeden, düÅŸünür, ölçer, biçer.
Hayırlı deÄŸil ise, söylemekten vazgeçer.

Ä°ÅŸlediÄŸi günahlar, üzer ki öyle onu,
Göremez baÅŸkasının, ayıp ve kusurunu.

Bu, öyle bir kuldur ki, elinden ve dilinden,
Yanında bulunanlar, zarar görmez katiyen.)

Abdülvahid bin Ziyad, mübarek bir zat idi.
Günahını düÅŸünüp, devamlı aÄŸlar idi.

Derdi: (Hak teâlâya, gün boyu secde etsek,
Mümkün olmaz yine de, Ona tam ÅŸükreylemek.)

Bir kimse, kendisinden nasihat isteyince,
Buyurdu ki: (Åžükreyle, kuvvetin yettiÄŸince.

Ä°nsanlardan birisi, iyilik yapsa sana,
Nasıl memnun kalırsın, yaptığı bu ihsana.

Halbuki o bir kuldur, zavallı ve acizdir.
Her ihsanın sahibi, elbette Rabbimizdir.

Çünkü O, insanlara vermezse güç kuvvet,
Hiç kimse, hiç kimseye yapamaz bir ÅŸey elbet.)

Bir gün de, bir sohbette, sordular ki bu zata:
(Hakiki bir Müslüman, nasıl olur acaba?)

Buyurdu ki: ÖÄŸrenir önce ilmihalini.
Sonra da, buna göre, düzeltir her halini.

Günah iÅŸlese bile, üzülür, kalbi yanar.
Unutmaz o günahı, ta ölünceye kadar.

(Ben, Rabbime nasıl da karşı geldim) diyerek,
PiÅŸman olur ve aÄŸlar, göz yaÅŸları dökerek.

İbadet yapınca da, kusurlu, noksan bulur.
Ve o ibadetini, tamamiyle unutur.

Her gün akÅŸam olunca, kendine sorar ki hep:
(Bu gün sen, Allah için, ne amel yaptın acep?)

Çeker ki kendisini gece gündüz hesaba,
DüÅŸmesin ahirette Cehenneme, azaba.

Dünya düÅŸüncesini, kalbinden söküp atar.
Ahirette azaptan kurtulmaya yol arar.

Gönlünden, tam olarak atar uzun emeli.
Zira iyi bilir ki, ani gelir eceli.

Dünya muhabbetini, asla sokmaz kalbine.
Uygun olur her iÅŸi, dinin emirlerine.