İsmi Beka bin Batu, Irak’ta yetiÅŸmiÅŸtir.
Binyüzellisekiz’de, orda vefat etmiÅŸtir.
Seyyid Abdülkadir-i Geylani hazretleri,
Bu zatı çok sever ve methederdi ekseri.
O, bir gün buyurdu ki: (Manevi üstünlükler,
Her veliye, ölçülü olmuÅŸtur hep müyesser.
Beka bin Batu ise, bunlardan müstesnadır.
Onun nimetlerine, yoktur ölçü ve sınır.)
Bu zat, bir gün sahile inmiÅŸ, dinleniyordu.
O sırada uzaktan, bir gemi geçiyordu.
Bazısı içki içip ve naralar atarak,
Rahatsız ederlerdi herkesi böyle nahak.
Beka bin Batu ise, uzaktan firasetle,
Buna vakıf oldu ve kederlendi gayetle.
Denizin kıyısından, seslendi ki: (Ey kaptan!
Sustur ÅŸu insanları, korkmaz mısın Allah’tan?)
Beka hazretlerinin sesini, cenâb-ı Hak,
İşittirdi kaptana, olsa da hayli uzak.
Lakin o edepsizler, yine devam edince,
Allah dostu bu veli gadaplandı bir nice.
Buyurdu ki: (Ey deniz, izni ile Allah’ın,
İçine al hepsini, ÅŸu asi insanların!)
YükselmeÄŸe baÅŸladı o an deniz suları.
Birden ölüm korkusu sardı o insanları.
Dalgalardan, o gemi, yüz tutunca batmaya,
BaÅŸladı o insanlar, feryad-ü figanlara.
Lakin hazret-i Beka, etti yine merhamet.
Onların bu haline, acıdı yine gayet.
Denizden yürüyerek, o geminin yanına,
Gidince, o insanlar, hayretle baktı ona.
Hatalarını bilip, hepsi tövbe ettiler.
Beka hazretlerinden, çok özür dilediler.
O ise, su üstünde kılarak önce namaz,
Kurtulmaları için, eyledi dua, niyaz.
Dedi: (PiÅŸman oldular bu kullar ya ilahi!
Onları, boğulmaktan halas eyle sen dahi.)
Dua bitmemiÅŸti ki, dalga durdu aniden.
Gemideki insanlar, kurtuldular ölümden.
Az önce, içki içip nara atarken hepsi,
Oldular bu velinin halis bir talebesi.
Bir günkü sohbetinde buyurdu: (Ey insanlar!
Kalbden dünya sevgisi, ancak sohbetle çıkar.
Yani kim, bu sevgiyi etmiÅŸse kalbden ihraç,
O zatın sohbetidir bu derde asıl ilaç.
Onların bir sohbeti, kalb derdine devadır.
Onların sözlerinde, Rabbani tesir vardır.
O zatlardan birine, rastlarsa biri eÄŸer,
Kalbine girmek için, göstersin türlü hüner.
Çünkü o büyük zatlar, dostudurlar Allah’ın.
Onlar sevilmedikçe, kurtuluÅŸ zordur yarın.
Kimin ki, yeri vardır, o zatların kalbinde,
Kurtulur Cehennemden, ahiret âleminde.)
Bu büyük evliyanın hürmetine ilahi!
Onların sevgisini, ihsan et bize dahi. |