Ebu Ali Dekkak ki, evliya-yı kiramdan.
Aşk-ı ilahi ile, yanardı kalbi her an.

Bir tüccar talebesi var idi ki bu zatın,
Bu kişi, her nasılsa hastalandı ansızın.

Hocası, ziyarete gitti bu talebeye.
Ve ona sual etti: (Hastalığın ne?) diye.

Dedi ki: (Teheccüde kalktığım sırada ben,
Abdest hazırlığına başlıyordum ki, birden,

Duydum önce belimde, kuvvetli bir hararet.
Sonra bir aÄŸrıdı ki, ÅŸiddeti çoktu gayet.)

Buyurdu ki: (Evladım, kalbin hastalığını,
Henüz iyi etmeden, bırak baÅŸka aÄŸrını.

Nitekim hasta ise, insanın kalbi eğer,
DiÄŸer hastalıklara verilir mi hiç deÄŸer?

Kalbin hastalığı da, dünyaya muhabbettir.
Kalbde bu sevgi varsa, o kalb hasta demektir.

Tek ilacı şudur ki, kalb hastalığının da,
Allah adamlarının, bulunmaktır yanında.

Yani hep iyilerle birlikte bulunmaktır.
Kalbi hasta olmayan kimselerle olmaktır.)

Bu zat, bir müddet sonra teslim etti ruhunu.
Sevdiklerinden biri, rüyada gördü onu.

Baktı ki, üzüntülü ve devam üzre aÄŸlar.
Dünyaya geri dönmek isteyen bir hali var.

Sordu ki: (Ey efendim, ne için aÄŸlarsınız?
Dünyaya dönmeyi mi yoksa arzularsınız?)

Buyurdu ki: (Ä°sterim dünyaya geri dönmek.
Lakin deÄŸil niyetim, konuÅŸup nutuk vermek.

Elime, bastonumu alırım bu gidişte,
Yalnız bir iş yaparım, uğraşmam başka işle.

Ayağıma giyerim, demirden ayakkabı.
Gezerim usanmadan, dünyayı kapı kapı.

Derim ki: (Ey insanlar, ölüm var, ahiret var!
Gafletle yaşamayın, Cehennem var, azap var.

Sonu piÅŸmanlık olan iÅŸlerden kaçınınız.
Hesap var ahirette, iyi hazırlanınız.)

Bir gün de, zengin biri, bu velinin yanına,
Gelip, arz eyledi ki: (Nasihat edin bana.)

Buyurdu ki: (KardeÅŸim, zenginlik mühim deÄŸil.
Zira bu, zannetme ki saadete erdirir.

Mühim olan, parayı nereden kazandınız?
Ve onu, nerelere ve nasıl harcadınız?

Helalden kazanmayan, bin defa hacca gitse,
Yine de, Cehenneme duçar olur o kimse.

Ve kılsa da o kiÅŸi, bin rekat günde namaz,
Yine de, Cehennemden kendini kurtaramaz.

Zira eÄŸer haramla beslenirse bir beden,
Hiç sevap kazanamaz, yaptığı ibadetten.

Farz borcu ödense de, verilmez asla sevap.
Hatta tövbe etmezse, çeker acı ve azap.)