Åžah Åžüca-i Kirmani, devrinin bir tanesi.
Kirman padişahının oğlu idi kendisi.

GençliÄŸinde saz çalıp, ÅŸarkı söylüyordu hep.
Başına toplanırdı, insanlar bundan sebep.

Yine saz çalıyorken bir gün bir mahallede,
Evliyadan birisi, gördü onu bu halde.

Yaratılışındaki temizliÄŸi görerek,
Gafletten uyandırdı, ona bir söz diyerek.

Dedi: (Ey genç, ÅŸimdi sen çalıyorsun böyle saz.
Ä°stersen tövbe edip, gel, Rabbine dön biraz.)

O, bu sözü ihlasla söylemiÅŸti ki gayet,
Åžah Åžüca’nın kalbine, o an geldi hidayet.

Kırdı hemen sazını onun gözü önünde.
Rabbani tesir vardır zira veli sözünde.

Gusül abdesti alıp, tövbe etti halinden.
Ve kırk gün, dışarıya hiç çıkmadı evinden.

Uykusu kaçsın diye, tuz sürerdi gözüne.
AÄŸlayıp, göz yaÅŸları akıyordu yüzüne.

Kırk gün, hep aÄŸlamakla geçti günü, gecesi.
MaÄŸfiret olunmaktı, zira tek düÅŸüncesi.

Öyle mahcup idi ki eski günahlarına,
Devamlı yalvarırdı af için Allah’ına.

O, kırk gün, gece gündüz aÄŸlayıp sızlayarak,
Çıktı en son evinden, bir evliya olarak.

Babası da, mübarek, salih bir zattı yine.
Nefsini ıslah için, çalışmıştı kırk sene.

Derdi ki: (Kırk senedir özlediÄŸim bir hali,
Bu çocuk, kırk gecede elde etti vallahi.)

Bir kimse, kendisinden nasihat isteyince,
Buyurdu: (Evliyayı, sev gücün yettiÄŸince.

Allahü teâlânın dostudur zira onlar.
Bu sevgiyle Allah’a vasıl olur insanlar.

Bir kimse, seviyorsa bir evliyayı şayet,
Allah’ı sevmeye de, yol açar bu muhabbet.

Allah’ın sevgisi de, kimde çok varsa eÄŸer,
Allahü teâlâ da, onu çok fazla sever.

Ve eÄŸer bir veliyi kim ki çok sever ise,
İbadet yapmış gibi, sevap alır o kimse.

Hatta bütün nafile ibadetler içinden,
Yoktur daha üstünü, evliya sevgisinden.

Ya onu kalbine koy, ya gir onun kalbine.
Ancak böyle erilir rıza-i ilahiye.

Lakin kolay değildir onları kalbe sokmak.
Öyleyse, sen onların kalbine girmeye bak.

Onlar, çalışanları sever umumiyetle.
Geçir sen de vaktini Ä°slam’a hizmet ile.)

Buyurdu: (Haramlardan, koruyun gözünüzü.
Yoksa, kabul etmezler mahÅŸerde özrünüzü.

Bile bile harama bakan bir Müslümanın,
Gözüne, kızgın kurÅŸun dökülür sonra yarın.

Yalan ve gıybet dahi, haram ve çirkindir pek.
Bu iki günahtan da, ÅŸiddetle kaçmak gerek.

Rabbimiz, iki kapak yaratmış ki gözlerde,
Acele kapayalım, haram olan yerlerde.

İki dudak ile de, yapmış ki ağza kapak,
Haram iÅŸlemeyelim, yerinde kapatarak.)