Abdullah-i MürteiÅŸ, evliya-yı kiramdan.
Åžiddetle kaçınırdı, her günah ve haramdan.

Dünyaya, zerre kadar vermez idi bir deÄŸer.
Methetti kendisini, evliya ve âlimler.

Bu zat, evi önünde otururken bir zaman,
Genç bir kiÅŸi gelerek, para istedi ondan.

Vardı gencin üstünde, hem de yeni bir aba.
DüÅŸündü ki: Bu niçin, dileniyor acaba?

Yaşı genç, sakat deÄŸil, hem yeni elbisesi.
Yakışır mı bu halde, el açıp dilenmesi?

Bunları düÅŸünerek, vermedi cevap bile.
Genç, ayrıldı oradan, kırılmış bir kalb ile.

Eli boÅŸ, boynu bükük, gidince öyle mahzun,
Bu sefer piÅŸman olup, düÅŸündü uzun uzun.

Para vermediÄŸine, çok üzülüp içinden,
Göremedi bir daha, koÅŸtuysa da peÅŸinden.

DüÅŸündü ki: Ey nefsim, ne için kırdın onu?
Nereden biliyordun, na-ehil olduÄŸunu?

Rabbimiz, bakıyor mu hiç senin günahına?
Devamlı gönderiyor, rızkını ayağına.

Belki o, Rabbimizin, sevgili bir kuluydu.
Heyhat! sana yakışan muamele bu muydu?)

Yaptığı o hatanın, kalarak tesirinde,
Yatıp, bir rüya gördü, o günün gecesinde.

Ali bin Ebi Talip, bir yerde otururdu.
O genç dahi yanında, edeplice dururdu.

Ona, hazret-i Ali buyurdu ki hemence:
(Niçin istediÄŸini vermedin sen bu gence?

Halbuki bir kimsenin, varken malı, parası,
Tasadduk eylemezse, sevmez onu Mevlası.)

Uyanınca, kapladı kendisini bir keder.
Dağıttı nesi varsa, kalmadı maldan eser.

Ve hemen çıktı yola, BaÄŸdat medresesine.
Ä°lim tahsil eyledi orada onbeÅŸ sene,

Babası zengin olup, çoktu malı, parası.
Vefat edip, tamamen, ona kaldı mirası.

Onu da, fakirlere dağıtarak bittamam,
BaÅŸladığı tahsile, gece gün etti devam.

Ebu Hafs-ı Haddad’dan, alıp tasavvuf dersi,
Vilayet makamında yükseldi derecesi.

Buyurdu ki: (Ey insan, Allah'ı sevmek için,
Onun düÅŸmanlarını, sevmesin kalbin, için.

Ne ki uzaklaÅŸtırır, seni Hak teâlâdan,
Yaklaşma yanlarına, uzak dur hep onlardan.

EÄŸer ki meylederse, kalbin Haktan gayriye,
O kalb hasta demektir, bak hemen tedaviye.

Dünyalık kimselerle, kurma hiç münasebet.
Allah adamlarıyle, bulunmaya gayret et.

Onların kalblerinde, çoktur Allah sevgisi.
Sohbetleriyle olur, kalblerin tedavisi.)