Amir bin Abdullah ki, tabiin-i kiramdan.
Resulullahın aşkı, yakardı onu her an.

Namaza durduÄŸunda, geçerdi kendisinden.
Tamamen sıyrılırdı dünya düÅŸüncesinden.

Yanında, çocukları bağırıp çağırsalar,
Bunlardan, hiç haberi olmazdı zerre kadar.

Dediler ki: (Efendim, durunca siz namaza,
Hiç dünya düÅŸüncesi gelmez mi yadınıza?)

Buyurdu ki: (Allah'ın huzurundayım artık.
BaÅŸka bir ÅŸey düÅŸünmek, olur mu hiç muvafık?

Namazlarda, daima ÅŸu gelir ki kalbime:
Nasıl cevap veririm mahÅŸer günü Rabbime?

Cennete mi giderim, yoksa Cehenneme mi?
Çok zaman, bu düÅŸünce meÅŸgul eder kalbimi.)

Daha çok olsun diye, ibadet sevapları,
Her gün, gusül abdesti alırdı sabahları.

Gündüz, oruçlu idi, kılardı gece namaz.
Bunlardan baÅŸka bir ÅŸey, vermezdi ona bir haz.

Ya ibadet, ya hizmet etmekti onun iÅŸi.
Onu, boÅŸ otururken görmedi hiç bir kiÅŸi.

Ahiret derdi ile dertlenmişti velhasıl.
Hep ölüm ötesini düÅŸünürdü o asıl.

Bir kimse, kendisini gelmiÅŸ idi görmeye.
Baktı, namaz kılıyor, başladı beklemeye.

Selam verip dedi ki: (Safa geldin kardeÅŸim.
Biraz çabuk söyle ki, acildir zira iÅŸim.)

Şaşırdı gelen kişi, arz etti ki: (Hayırdır.
Bu kadar acil olan, ne gibi işin vardır?)

(Ölümü bekliyorum) buyurup o gelene,
BaÅŸka ÅŸey söylemeden, namaza durdu yine.

Ruhunu, namazdayken vermeyi istiyordu.
Bunun için, namazdan çıkmak istemiyordu.

Derdi ki: (Ahireti görsem de ÅŸu anımda,
Bir ziyadelik olmaz şimdiki imanımda.)

Devamlı aÄŸlamaktan, uyumazdı çok gece.
Ölüm ve ahireti düÅŸünürdü sadece.

AÄŸlamakla geçince çok gece uyumadan,
Bu uykusuzluÄŸunu, sordular bir gün ondan.

Dedi ki: (Cehennemin ÅŸiddetli harareti,
Uykumu kaçırmıştır, budur bunun hikmeti.

Bu dehşetli sıcaklık var iken Cehennemde,
Rahat uyuyanlara, şaşarım şimdi ben de.)

Bir cenaze görseydi, geçerdi kendisinden.
Ahiret hallerini düÅŸünürdü içinden.

Güç mü alır kolay mı, melekül mevt ruhumu?
GirdiÄŸimde, mezarım sıkar mı vücudumu?

Sual meleklerine, nasıl cevap veririm?
Sağımdan mı verilir, solumdan mı defterim?

Hep bunları düÅŸünüp, geçerdi kendisinden.
AÄŸlayıp yaÅŸ akardı, her iki gözlerinden.