Evliyadan Abdülhak Raduli hazretleri,
Kalblere iÅŸliyordu nasihat ve sözleri.

Hindistan’da yetiÅŸen, bir büyük evliya zat.
Bindörtyüz otuzüçte, orada etti vefat.

Zahiri ilimleri öÄŸrenip pek mükemmel,
Tasavvufa girmeyi istedi bir an evvel.

Bir mürÅŸid aramaya baÅŸladı bu iÅŸ için.
Lakin bulamayınca, üzüldü için için.

Zirvesine çıkınca bu arzusu onun tam,
Uyurken, kendisine olundu ÅŸöyle ilham:

(Aradığın o rehber, Pani-püt ÅŸehrindedir.
Git ona hizmet et ki, o seni ilerletir.)

Sabahleyin uyanıp, bu huzur ve sevinçle,
Ona kavuÅŸmak için, yola çıktı acele.

O zat, (Celaleddin-i Pani Püti) idi ki,
KeÅŸf olundu ona da, onun yolda geldiÄŸi.

Hemen talebesine buyurdu ki: (Çocuklar!
Yemekler piÅŸirin ki, bir misafirimiz var.

Çabucak donatın ki, çok mükemmel bir sofra,
O kıymetli misafir, teşrif eder az sonra.)

Hakikaten birazdan, misafir geldi atla.
Onu karşıladılar, büyük bir iltifatla.

Lakin o, görünce bu büyük tezahüratı,
Oradan geri dönüp, süratle sürdü atı.

Zira o düÅŸündü ki: Aradığım bu deÄŸil.
Büyükler, debdebeye, dünyaya etmez meyil.

GördüÄŸü manzarayı, dünyalık zannederek,
Ä°çeriye girmeyip, o yeri eyledi terk.

O gün akÅŸama kadar, at sürdü bu niyetle.
Akşam vakti, bir yere ulaştı afiyetle.

Birisine sordu ki: (Bu şehrin adı nedir?)
O, dedi ki: (Buraya, Pani-püt ÅŸehri denir).

Hayret edip dedi ki: (Bu nasıl iş ki acep,
Bugün akÅŸama kadar, yoldayım halbuki hep.)

Dinlenip, sabahleyin at sürdü yine tekrar.
Yine akÅŸam üzeri, bir yerde kıldı karar.

Ä°lk gördüÄŸü kiÅŸiye, sordu o vilayeti.
(Pani-püt’tür) deyince, daha arttı hayreti.

Sabahı bekleyerek, tekrar çıktı sefere.
Maksadı, Pani-püt’ten gitmekti baÅŸka yere.

O gün akÅŸama kadar, hiç durmadan sürdü at.
Yine de Pani-püt’ten çıkamadı o fakat.

Aynı dergah önünde buldu yine kendini.
O zaman idrak etti, bu iÅŸin hikmetini.

DüÅŸündü ki: Herhalde, bu zattır aradığım.
Ve onun elindedir demek ki benim bağım.

Zira ben istedikçe, terk edeyim bu yeri,
O, manevi baÄŸ ile, çekti hep beni geri.

Büyük bir iÅŸtiyakla, inip girdi dergaha.
O zattan feyz alarak, vasıl oldu Allah’a.