Bilal ibni Sa'd var ki, hem alim, hem veliydi.
Söz ve nasihatları bir hayli tesirliydi.

Tabiin-i kiramdan büyük bir evliyadır.
Babası İbni Temim, Eshab-ı kiramdandır.

Çok namaz kılıyordu, her gecede bin rekat.
Yediyüz otuzyedi yılında etti vefat.

Hiç yaÄŸmur yaÄŸmıyordu o beldede bir sene,
Dua etmesi için, geldiler kendisine.

Kabul edip, birlikte çıktılar dua için.
Zira sıkıntıları pek çoktu her kiÅŸinin.

O, bütün ahaliye seslendi: (Ey insanlar!
Günahı sebebiyle, kula gelir belalar.

Bizim günahımızdan, bu dahi geldi bize.
Gelin, tövbe edelim birlikte Rabbimize.)

Halk itiraf etti ki: (Günahkârız biz elbet.
PiÅŸmanız, tövbe ettik, diliyoruz maÄŸfiret.)

O zaman bu büyük zat, dua etti: (Ä°lahi!
Kur'an-ı keriminde bize sen, bizatihi,

Åžöyle buyurursun ki: DoÄŸru söylerse bir kul,
Onun dualarını, ederim elbet kabul.

Biz de, günahımızı itiraf ediyoruz.
PiÅŸmanız, tövbe ettik, maÄŸfiret diliyoruz.

DileÄŸimiz odur ki, olalım cümle maÄŸfur.
Ve sonsuz hazinenden, ihsan et bize yaÄŸmur.)

Onun bu duasıyla, öyle yaÄŸmur yaÄŸdı ki,
Böyle yaÄŸmur yaÄŸması, olmamıştı hiç vaki.

(Ölmeyi ister misin?) diye sordu birine.
Dedi: (Hayır efendim, daldım günah kirine.

Biraz daha yaşayıp, faideli ve iyi,
Ä°ÅŸ yapıp, ondan sonra istiyorum ölmeyi.)

Buyurdu ki: (Evladım, ne gibi iyi amel,
Yapacaksan çabuk yap, ani gelir hep ecel.

Sen, iyi iÅŸ yapmaya ettinse de tam niyet,
O kadar yaşamaya, elinde var mı senet?

Büyükler buyurur ki: Her gece, yattığında,
Bil ki, ölüm bekliyor, yastığının altında.

Ve yine, sabahleyin uyandığında, bil ki,
Ölüm tam karşındadır, ölürsün o gün belki.)

Bir gün de buyurdu ki: (Bu insanlar, acaba,
İnanmıyorlar mı ki Cehenneme, azaba?

EÄŸer diyorlar ise: Azap var elbette ki,
O halde, nasıl günah iÅŸlerler onlar peki?)

Bir gün de buyurdu ki: (Günahını unutur,
Sevabını hatırda tutarsan, bu, gururdur.

Küçük günahları da, büyük bil ki ey insan!
DüÅŸün, sen, kime karşı iÅŸledin günah, isyan?

Kişi, arkadaşına demeli ki: (Kardeşim,
Ä°kaz et beni lütfen, varsa bir fena iÅŸim.)

Biri, sana emrini hatırlatsa Allah'ın,
Biri dahi, bir kese hediye etse altın.

Senin için o ikaz, iyidir daha elbet.
Onunla kazanılır zira sonsuz saadet.)

Buyurdu: (Ey insanlar ölüm vardır, bu kati.
Ahirette bulunur her ÅŸeyin hakikati.

Orada iki yer var, ya Cehennem, ya Cennet.
İnsanlar, bu yerlerde kalırlar ilel ebed.

Dünyadaki iÅŸlerden, sorulur ince ince.
Cehenneme atılır cevap veremeyince.

Ameller, karşılıksız kalmıyor burada hiç.
Ya ebedi bir azap, ya da sonsuz bir sevinç.)

Buyurdu: (Kötülerle etmeyin arkadaÅŸlık.
İyilerle oturup kalkmaya bakın sık sık.

Güçlü insan olarak bilirim ki ben ÅŸunu,
Nefsine hakim olup, yapmaz bir arzusunu.

Bir insan ki, nefsini etmemiÅŸtir terbiye,
Onun hiçbir sözünden, fayda gelmez gayriye.

Allah’tan çok korkanın ÅŸudur ki alameti,
DüÅŸünür gece gündüz ölüm ve ahireti.

Yemek ile içmeyi hiç düÅŸünmez o hatta.
Kendini, yolcu gibi hisseder bu hayatta.

Mahcup ve edeplidir, önündedir başı hep.
Ahirete maildir, dünyayı etmez talep.)