Peygamber efendimiz, buyurdu hadisinde:
(Ümmetimin, aldığı abdestler sayesinde,

MahÅŸer karanlığında, ayak, yüz ve elleri,
Öyle nurlu olur ki, aydınlatır her yeri.

BaÅŸkaları, onları böyle görünce, hemen,
Derler ki: KeÅŸke biz de, olsaydık bu ümmetten.)

Eski Peygamberlerin kitaplarında ise,
Yazıyor ki: (Bir şeyden, korkar ise bir kimse,

Hemen abdest alsın ki hiç vakit geçirmeden,
Korunsun böylelikle, o kötülük ve ÅŸerden.)

Cafer-i Sadık dahi, bir yere gidiyordu.
Bir rahibin evini gördü ve hemen durdu.

DüÅŸündü: Åžu rahibi edeyim dine davet.
Belki de iman eder, nasibi varsa ÅŸayet.

Yaklaştı bu maksatla o rahibin evine.
Kapısını çalarak, seslendi kendisine.

Kapı açıldı, fakat, rahip yoktu ortada.
İmam-ı Cafer Sadık, bekledi az orada.

Bir kaç dakika sonra, rahip hemen gelerek,
Aldı onu içeri, özürler dileyerek.

Ona sual etti ki hemen Cafer-i Sadık:
(Acaba sebep ne ki, geç geldiniz birazcık?)

Dedi ki: (Pencereden gördüÄŸümde sizi ben,
Korku geldi kalbime, sizin heybetinizden.

DoÄŸru, abdest almaya gidiverdim hemence.
Zira okumuÅŸtum ki Tevrat’ta daha önce:

Ne zaman ki bir şeyden korkuya kapılırsan,
Zarara uğramazsın, hemen abdest alırsan.

Bu yüzden, yanınıza gelmekte geciktim az.
Özür dilerim, zira, beklettim sizi biraz.)

Onu, Cafer-i Sadık imana etti davet.
O rahip, bu davete hemen etti icabet.

Åžehadeti getirip, Müslüman oldu hemen.
Bir abdest sebebiyle, kurtuldu Cehennemden.

OÄŸlu Musa Kazım’a, nasihat etti ÅŸöyle:
(Hep doÄŸrudan yana ol, her zaman doÄŸru söyle.

İyi ahlak sahibi kimselere ol yakın.
Kötü huylu olanla, arkadaÅŸ olma sakın.

Çünkü böylelerine, olmaz ki hiç ihtiyaç.
Onlar, susuz bir çöldür, yeÅŸermeyen bir aÄŸaç.

OÄŸlum, Ä°slamiyet’i öÄŸrenip ince ince,
Ä°hlasla amel eyle, emirler mucibince.

Sana gelmeyene git, aramayanı ara.
Åžefkat ve merhametle davran hep insanlara.

Hem sonra, çok sakın ki insanları gıybetten,
Bu iş, daha fenadır yetmiş zina etmekten.

Hep örtmeye çalış ki kulların günahını,
Allah da, mahÅŸer günü, örtsün senin aybını.

Ä°nsanların kalbine koyarsan neÅŸe, sevinç,
Kabir ve kıyamette, üzüntü görmezsin hiç.)