Talebesinden biri, gelerek huzuruna,
Dedi ki: (Ä°zninizle gideyim mi Lübnan'a?

Zira duydum, o yere uÄŸrarmış Kutb-u âlem,
Gidip onu görürsem, olur mu istifadem?)

Hiç bir ÅŸey söylemeyip, gitmeye verdi izin.
O dahi çıktı yola, o Kutbu görmek için.

Günlerce yol yürüyüp, kalmadı hiç takati.
Lübnan’a varır varmaz, gördü bir cemaati.

Bir de cenaze vardı musalla üzerinde.
Lakin onlar, sessizce otururdu yerinde.

Bu hal, o talebenin gitti çok garibine.
Yaklaşıp, ÅŸöyle sordu cemaatten birine:

(Cenaze namazını kılmazsınız, ne için?
Ve acep sırrı nedir bu sessiz bekleyişin?)

Dedi: (Kutb-u âlemi bekleriz bizler ÅŸu an.
Sen dahi otur bekle, teÅŸrif eder birazdan.)

O bunu öÄŸrenince, sevindi için için.
Çünkü o da gelmiÅŸti, o Kutbu görmek için.

Bir köÅŸeye çekilip, oturmuÅŸ bekler iken,
Birazdan o cemaat, kalktılar hepsi birden.

O da kalktı ayaÄŸa, ÅŸaÅŸkına döndü fakat.
Zira kendi üstadı Ebül Hasan’dı o zat.

Dedi: Benim hocammış beklediğim o kutup.
Ve kendi kendisine utandı, oldu mahcup.

Bu durum karşısında, dehÅŸete düÅŸtü birden.
Bu halin tesiriyle, geçiverdi kendinden.

Kendine geldiÄŸinde, bitmiÅŸ gördü iÅŸleri.
Üstadı da, namazı kıldırıp gitmiÅŸ geri.

Derhal sual etti ki cami cemaatine:
(O giden zat, buraya teÅŸrif eder mi yine?)

Dediler: (Kutb-u âlem, hemen her gün, beÅŸ defa,
Teşrif edip, namazı bu yerde eder ifa.)

Dedi ki: (Ben de onun talebesiyim heyhat!
Kutup o olduÄŸunu, bilmezdim önce fakat.

DuymuÅŸtum, Kutb-u âlem sık gelirmiÅŸ bu yere.
Harkan'dan, tâ buraya geldim onu görmeye.

Ve hatta gelmek için, almıştım ondan izin.
Lakin ÅŸimdi öÄŸrendim iç yüzünü bu iÅŸin.

Ben Kutbu görmek için, aÅŸtım daÄŸlar tepeler.
ÖÄŸrendim ki o Kutup, hocammış benim meÄŸer.

Åžimdi ben ne yapayım, üzmüÅŸ oldum kendini.
Siz ÅŸefaat edin de, affetsin hocam beni.)

Dediler: (Gelir yine, öbür namaz vaktine.
O gelince, halini arz edersin kendine.)

Koyuldu beklemeye, çok periÅŸandı hali.
Az sonra teÅŸrif etti Ebül Hasan Harkani.

Bin piÅŸmanlık içinde yanlarına giderek,
Affını talep etti, halini arz ederek.

Üstadı, eli ile tuttu onun elini.
O, bir anda Harkan'da buluverdi kendini.