Seyyid Emir Külal ki, çok büyük evliyadır.
Söz ve nasihatları kalb derdine devadır.

Bu pek kıymetli zatın, gençlik senelerinde,
Geçerdi vakitleri, güreÅŸ minderlerinde.

Yine bir gün, çıkmıştı meydana, güreÅŸ için.
Åžöyle geldi kalbine seyirciden birinin:

Bu seyyid delikanlı, uÄŸraşıyor güreÅŸle.
Halbuki uygun değil, uğraşması bu işle.

O, böyle düÅŸünürken, uyukladı o ara.
Gördü ki, kendi batmış çirkef dolu çukura.

Tam boÄŸulacaktı ki, o anda Emir Külal,
Gelip, pislik içinden kurtardı onu derhal.

Uyanınca gördü ki, o güreÅŸ ermiÅŸ sona.
Emir Külal yaklaşıp, ÅŸöyle söyledi ona:

(KardeÅŸim, benim gayem ÅŸudur ki güreÅŸmekten,
Senin gibilerini kurtarayım çirkeften.)

Yine bir gün, meydanda, güreÅŸ ediliyordu.
Çok insanlar toplanmış, onu seyrediyordu.

O zamanda âlim ve büyük bir veli olan,
Muhammed Baba Semmasi geçiyordu oradan.

O da durup, yoluna bir miktar verdi mühlet.
Seyyid Emir Külal’i seyretti uzun müddet.

Åžaşırdı talebeler üstadın bu haline.
Dediler ki: (Acaba, bu iÅŸin hikmeti ne?)

Hocaları, onlara buyurdu ki o zaman:
(GüreÅŸenler içinde, vardır ki bir pehlivan,

Onun bereketiyle, ilerde çok kiÅŸiler,
Evliyalık yolunda, maksada erişirler.)

Üstadları, onlara, bu sözü söyler iken,
Seyyid Emir Külal’le göz göze geldi birden.

Bu büyük evliyayı görünce Emir Külal,
Kapladı kendisini, manevi büyük bir hal.

Onun cazibesiyle, güreÅŸi bırakarak,
Üstadın huzuruna geliverdi koÅŸarak.

Semmasi hazretleri, bir mıknatıs misali,
ÇekmiÅŸti kendisine Seyyid Emir Külal’i.

Bu zat, bir sohbetinde buyurdu ki: (Ey insan!
Sakın gafil olma ki, geçiyor çünkü zaman.

Resulün buyurduÄŸu o azap ve acılar,
Elbette bir gün gelip, olacak hep aÅŸikâr.

Bir yanda nefis, ÅŸeytan, bir yanda kötü yaran,
Ä°nsanları aldatıp, söylerler türlü yalan.

Halbuki bilmeli ki, imtihandır bu dünya.
Öyle çabuk geçer ki, sanki tatlı bir rüya.

Nasıl ki bunca ömür, çabuk geçtiyse eÄŸer,
Bundan sonraki dahi, öyle süratli geçer.

Öyleyse ey Müslüman, kendine gel ki artık.
Yoksa, hiç fayda etmez son andaki piÅŸmanlık.

Åžimdi geçir vaktini, hizmet ve ibadette.
Zira sonsuz rahatlık, olacak ahirette.)