Vakti ile (Åžeyh Sadi) adında bir Müslüman,
Duydu ki, falan yerde bir evliya var ÅŸu an.

Behaeddin Buhari diyorlar kendisine.
Gidip girmek istedi, o zatın hizmetine.

Bu niyetle gitti ve dedi ki: (Ey efendim!
Sizi ben, ziyarette geciktim, hata ettim.

Zira yeni iÅŸittim, ism-i ÅŸerifinizi.
Bu sebepten ne olur, affedin bendenizi.)

O, hemen ÅŸaka ile buyurdu ki: (Ama biz,
Öyle hemen kolayca, özür kabul etmeyiz.

Evinde sakladığın kırk altın var ya senin,
İşte o altınları, alıp getirmelisin.)

Adam, (Peki) dedi ve gitti memleketine.
Kırk altını alarak, oraya döndü yine.

Götürüp arz eyledi, o zata altınları.
Çok merak ederdi ki, ne yapacak onları?

O kırk altın içinden, tek bir tane alarak,
Kalanı, kendisine tekrardan uzatarak,

Buyurdu ki: (Bunlarla, ziraat yap sen yine.
Dağıt o mahsulü de, ÅŸehrin fakirlerine.)

Sonra, o bir altını, elinde göstererek,
Buyurdu ki: (Bu sana, haramdan gelse gerek.)

Ertesi gün, dostları sordular o kiÅŸiye:
(Sahi sen, o altını nerden almıştın?) diye.

Dedi ki: (DoÄŸru yolu, ben henüz bilmez iken,
Kumardan kazanmıştım onu ben çok eskiden.)

Bir de Emir Hüseyin diye bir talebesi,
Vardı ki, şu vakayı anlatıyor kendisi:

Ben, Kasr-ı arifanda çiftçilik yapar idim.
Lakin Müslümanlıkla, yok idi fazla ilgim.

Tam cehalet içinde geçirirdim bir hayat.
Yiyip içip yatmaktan, alırdım sadece tat.

Behaeddin Buhari giderken namazlara,
Beni görüp, tebessüm ederdi ara ara.

Bir gece de, rüyamda gördüm bu evliyayı.
Yaklaşıp verdi bana, elindeki aynayı.

Bakıp gördüm aynada, kendi suretimi ben.
Ve lakin çok çirkindim, ben iÄŸrendim kendimden.

Ertesi gün, evime gelip sordu ÅŸöylece:
(Rüyanda o aynayı, kim verdi sana gece?)

(O, sizdiniz) deyince, buyurdu: (Peki niçin,
Yüzünü, o aynada gördün iÄŸrenç ve çirkin?)

(Bilmiyorum efendim) diye ben edince arz,
Buyurdu ki: (Ne için kılmıyorsun sen namaz?

Namaz kılıp, yapsaydın, eğer ibadetini,
Aynada, gayet güzel görürdün suretini.)

O günden itibaren, baÅŸladım ibadete.
Onun himmeti ile, erdim büyük devlete.