Behaeddin Buhari, çok yüksekti himmeti.
Ä°slam’a tam uygundu, her hal ve hareketi.
Buyurdu: (Bir Müslüman, uymazsa hiç nefsine,
Vasıl olur bu yolda, maksudunun hepsine.)
Sual etti birisi: (Efendim, acaba siz,
Bu makama, ne ile vasıl olabildiniz?)
Buyurdu ki: (Ä°slam’a tâbi oldum ihlasla.
Nefsimin arzusuna, uymadım bir kez asla.
Yolumuzun esası, muhabbettir, sohbettir.
Ä°nzivada ÅŸöhret var, o da büyük afettir.
Sohbet, ortak olmaktır arkadaşın derdine.
Yani tercih etmektir, onu, kendi nefsine.
Evliyanın her iÅŸi, Ä°slam’a tam uygundur.
Onlara tâbi olan, bulur rahat ve huzur.
Lakin kendi nefsine, uyarsa biri eÄŸer,
Bırakmaz yakasını, onun hiç gam ve keder.
Çünkü insanoÄŸluna rahatlık, neÅŸe, sürur,
Verecek her ne varsa, dinimizde mevcuttur.
Bu Ä°slam hududunun dışında neÅŸe, sevinç,
Aramak beyhudedir, mümkün deÄŸil çünkü hiç.
Ve hatta insan için, kötülük, zulüm, nifak,
Ne varsa, hep Ä°slam’ın dışındadır muhakkak.
Her kim Ä°slamiyet’e, yani Resulullaha,
Uyarsa, vasıl olur ebedi bir felaha.)
Behaeddin Buhari hazretlerinin dahi,
Sünnet-i seniyyeye uygun idi her hali.
Mesela Resulullah, bir gün, Eshabı ile,
Ekmek pişirmişlerdi tandırda elleriyle.
Sahabeden her biri, alarak hamurunu,
Ateşte kızmış olan, tandıra koydu onu.
Allah’ın Resulü de, hamur alıp eline,
Yapıştırdı hamuru, tandırın bir yerine.
Bir müddet bekleyerek, sonra açıp baktılar.
Gördüler, biri hariç, piÅŸmiÅŸ bütün hamurlar.
O piÅŸmeyen hamur da, Resulün hamuruydu,
Aynen olduÄŸu gibi, hiç piÅŸmeden dururdu.
Zira Resulullaha, her ne ki etse temas,
Dünya ve ahirette, onu hiç ateÅŸ yakmaz.
Bahaddin Buhari de, uymak için Resule,
Geldi tandır başına, bir gün talebesiyle.
Her biri, ellerine biraz hamur alarak,
Ekmek piÅŸirmiÅŸlerdi, bu sünnete uyarak.
Her biri, ayrı ayrı hamur koyup tandıra,
Bekleyip, biraz sonra baktılar ki bir ara,
Biri hariç piÅŸmiÅŸti hamurları onların.
Baktılar, pişmeyen de hamuruydu o zatın.
Her iÅŸte uyduÄŸundan, aynen Ä°slamiyet’e,
Buyurdu ki: (Çok ÅŸükür, bu da uydu sünnete.)
|
