Bir gün (Melik Hüseyin), çok büyük bir ziyafet,
Hazırlayıp, onu da yemeğe etti davet.

Behaeddin Buhari, teÅŸrif etti biriyle.
Lakin o yemeklerden, yemedi lokma bile.

Buna, Melik Hüseyin üzüldü bi ihtiyar.
DüÅŸündü ki: Acaba ne için yemiyorlar?

Arz etti ki: (Efendim, sofradaki yemekler,
Şahsi malımdan olup, helal ve temizdirler.

Rahatça yiyiniz ki, hepsi de helal taam.
Asla karışmamıştır içlerine tek haram.)

Behaeddin Buhari buyurdu ki: (Ey oÄŸlum!
Yemeklerin hepsi de helaldir, biliyorum.

Ve lakin bu Hirat’ın çok fakir ve açları,
Var ki, tek bir lokmaya vardır ihtiyaçları.

Böyleyken, biz burada, bu çeÅŸitli ve leziz,
Yemekleri, rahatça nasıl yiyebiliriz?)

Bir gün de buyurdu ki: (Gadap ve kerahetle,
PiÅŸirilen yemekte, zulmet olur gayetle.

Hem böyle taamlarda, olmaz hayır, bereket.
Åžifa deÄŸil, bilakis olurlar dert ve illet.

Yani böyle yemeÄŸi, her kim ki yerse eÄŸer,
Ondan, hep zuhur eder fena, kötü fiiller.

Hiç gaflete dalmadan, Allah’ı düÅŸünerek,
NeÅŸe ve sevinç ile yapılırsa bir yemek,

Hayırlı, bereketli olmuş olur bu defa.
Ve ondan yiyenlere, olur ÅŸifa ve deva.

İnsanların işinde, olursa hata, kusur,
Åžüpheli yemeklerden mutlaka hasıl olur.

Yine ibadetlerden, manevi lezzet almak,
Bilhassa namazları, huÅŸu içinde kılmak,

Yani tam varabilmek, onun ulvi zevkine,
Helal lokma yemeğe bağlıdır bu da yine.

Kâfi deÄŸil yemeÄŸin helalinden olması.
Lazımdır agah halde onun hazırlanması.

Yani Hak teâlâyı, kalben hatırlayarak,
Gadaplı ve öfkeli bir halde olmayarak,

Seve seve, zevk ile piÅŸirilirse eÄŸer,
Görürler faydasını, o yemekten yiyenler.

Ayrıca, yemenin de usulü vardır yine.
Tam dikkat etmelidir, yemek edeplerine.

Allahü teâlânın huzurundaymış gibi,
Oturup, adabıyla yemelidir yemeği.

Kim yemekte bunlara, ederse tam riayet,
Kıldığı namazlardan, alır bir tat ve lezzet.

Ve her kim de yer ise, ÅŸüpheli, haram taam,
Ve yemek adabına riayet etmezse tam,

Kıldığı namazlardan, alamaz manevi tat.
Elbette kendindedir, bu kusur ve kabahat.)