SevdiÄŸi talebeden Åžeyh Ömer-i TaÅŸkendi,
Vardı ki, hayatını anlatır ÅŸöyle kendi:

Önceleri TaÅŸkentte ikamet ediyordum.
(Bir evliya bulsam da, hizmet etsem) diyordum.

Tanıştım o günlerde, bazı Müslümanlarla.
Ve sohbet ediyorduk zaman zaman onlarla.

Meğer talebesiymiş onlar bir evliyanın.
Adı da, (Behaeddin Buhari)ymiş o zatın.

Hiç görmediÄŸim halde o veliyi velhasıl,
Sevgi ve muhabbeti kalbimde oldu hasıl.

Öyle fazlalaÅŸtı ki bu sevgisi gönlümde,
Bir gün ruhaniyeti, hasıl oldu önümde.

Kulağıma eğilip, buyurdu ki: (Evladım!
Ne için Horasan'a gelmezsin, ben ordayım.)

Sonra da, göz önünden kayboldu birden bire.
Dopdolu oldu kalbim, onun muhabbetiyle.

Gemiyle Horasan’a, yola çıktım ben o an.
Sabah vakti, gemide, okudum kalkıp ezan.

Lakin kimse kalkmadı namaz için o saat.
Üzülüp, yolculara ettim öÄŸüt, nasihat.

Nasihatime dahi, kulak asmayınca pek,
Çıktım su üzerine, gemiyi terk ederek.

Suda batmadığımı görüp gemidekiler,
Beni tekrar çağırıp, çok iltifat ettiler.

DoÄŸrusu ben de buna çok hayret eylemiÅŸtim.
(Bu, onun kerameti olsa gerek) demiÅŸtim.

O gemiden inince, bir çöl çıktı önüme.
Ve lakin hiçbir korku gelmiyordu gönlüme.

Gidiyordum ve lakin bilmiyordum yolumu.
Birazdan hatırladım, acıkmış olduğumu.

Ben, bazı yemekleri düÅŸünürken gönlümde,
Onları, bir sofrada gördüm o an önümde.

O yemekleri yiyip, ÅŸükreyledim Allah’a.
Bir ceylan sürüsüyle, karşılaÅŸtım bu defa.

Benden kaçarlar mı ki diye düÅŸünür iken,
Hepsi, gelip yüzünü sürdüler bana hemen.

Serahs’a vardığımda, bir kimse gördüm yine.
Bana (HoÅŸ geldin) deyip, götürdü evlerine.

Dedi ki: (Behaeddin Buhari hazretleri,
BaÅŸka bir vilayete gittiler dünden beri.

Bana buyurdular ki: TaÅŸkent'li Ömer diye,
Misafirim geliyor, ilgilen onun ile.)

Sonra, teÅŸrif eyledi o eve o büyük zat.
Benimle ilgilenip, eyledi çok iltifat.

Buyurdu ki: (HoÅŸgeldin, ey TaÅŸkent'li Ömer'im!
Senin yolculuÄŸundan, an be an var haberim.

Hani sen üzülüp de, çıktın ya o gemiden,
Bizim himmetimizle, batmadın suda hemen.

Sonra o ıssız çölde, acıktığında, yine,
Bizim himmetimizle sofra geldi önüne.

Sonra ceylan sürüsü gördün ya önceki gün,
Bizim himmetimizle, koÅŸtular sana o gün.)

Bunları öÄŸrenince, ÅŸükreyledim Allah’a.
O zatın hizmetinden, ayrılmadım bir daha.