Üstadının yanında, iki ay etti hizmet.
Bu kısacık zamanda, aldı mutlak icazet.

Hocası Baki Billah, onu ilk gördüÄŸünde,
Muhabbeti, kalbine iÅŸlemiÅŸti o günde.

Gösterip ona özel iltifat ve ilgiyi,
Anlattı hocasıyla olan şu hadiseyi:

Hocam Ä°mkenegi’den aldığımda icazet,
Bana buyurdular ki: (Hindistan’a avdet et.

YetiÅŸtireceksin ki sen orada birini,
Kutb-u âlem olur ve ihya eder bu dini.)

Hocamdan ayrılarak, o gün yola koyuldum.
Sizin bulunduÄŸunuz Serhend’e vasıl oldum.

Rüya gördüm o gece, dediler ki gaibden:
(Bir kutbun civarında bulunursun şimdi sen.)

Sonra, ÅŸemailini gösterdiler o kutbun.
Ä°ÅŸte siz o zatsınız, size müjdeler olsun.

Hakikaten İmam-ı Rabbani hazretleri,
Ne zaman ki ayrılıp, Serhend’e döndü geri,

Başladı etrafında insanlar toplanmaya.
Ve aldığı feyzleri etrafına yaymaya.

Hocası Baki Billah hazretleri hem dahi,
Bu zatın huzuruna gelerek bizatihi,

Talebe arasında, oturup bir köÅŸede,
Bu yüksek bilgilerden ederdi istifade.

Yine bir gün, üstadı Muhammed Baki Billah,
Mübarek hanesine gelmiÅŸ idi bir sabah.

Lakin hizmetçisinden öÄŸrendi ki o vakit,
Kalbiyle meÅŸgul olup, deÄŸildi pek müsait.

Odasına girmeden, dedi ki hizmetçiye:
(Rahatsız olmasınlar şimdi biz geldik diye.)

Bekledi kapısında, çok edepli olarak.
Lakin Ä°mam, içerden biraz sonra kalkarak,

Derhal sual eyledi: (Kapımızda kim var ki?)
O, arz etti dışardan; (Fakir Muhammed Baki.)

O, bu ismi duyunca, koÅŸup kapıyı açtı.
Üstadını, edep ve hürmetle karşıladı.

Bir gün de, mektup yazıp Ä°mam-ı Rabbani’ye,
Onun üstünlüÄŸünü getirdi ÅŸöyle dile:

(Efendim, buyurmuÅŸ ki Abdullah-i Ensari:
Beni yetiÅŸtirmiÅŸtir Ebül Hasan Harkani.

Lakin ÅŸimdi üstadım saÄŸ olsaydı bu günde,
Hiçbir ÅŸey düÅŸünmeden, diz çökerdi önümde.

Biz dahi gelmiyorsak huzurunuza sık sık,
Asla bunun sebebi, deÄŸil ihtiyaçsızlık.

Yüksek sohbetinize muhtacım ben de elbet.
Ve lakin gelmek için, bekliyorum iÅŸaret.

Size, talebem demek, sığmaz edep, hayâya.
Haddini bilmek düÅŸer, biz gibi fukaraya.)