Ä°mam-ı Rabbani’ye sordular bir gün yine:
(Can vermenin acısı, nasıl gelir ölene?)

Buyurdu: (KardeÅŸlerim, ölümün en hafifi,
Öyle ÅŸiddetlidir ki, mümkün olmaz tarifi.

Anlatılamayacak kadar zordur can vermek.
Hepimiz, bu acıyı tadacağız tek be tek.

Ne zaman ki bir kiÅŸi, gelse ölüm haline,
Sanki konur iki daÄŸ omuzu üzerine.

Ä°ÄŸnenin deliÄŸinden çıkacak sanır ruhu.
Yerle gök birleÅŸir de, arasında kalır o.

Sanki onun içinde, bir dikenli çalı var.
Onu tutup, aÄŸzından kuvvetle çekiyorlar.

Takılmış etrafına yüzlerce dikenleri.
Çektikçe, parçalıyor takıldığı yerleri.

(Can verme)nin acısı, fazladır hatta şundan,
Ä°nsana, yetmiÅŸ defa kılıç vuruluÅŸundan.

Velhasıl bu dünyanın, en ağır elemleri,
Toplansa bir araya, cümle iÅŸkenceleri,

Can verme acısının yanında hiçtir yine.
Damla bile deÄŸildir deryaya nisbet ile.

Öyle ÅŸiddetlidir ki lakin (kabir azabı),
Hiç kalır ona göre can verme ızdırabı.

Zira kabir, yakındır ahiret hayatına.
Azabı da, çok benzer oranın azabına.

Böyle ÅŸiddetli iken kabir azabı dahi,
(MahÅŸerdeki azab)ın yanında hiçtir tabii.

Damla'nın, bir derya'ya nisbeti nasıl ise,
Bunlar da, birbiriyle edilmez mukayese.

Mahşerde, binlerce yıl bekleşirken insanlar,
GüneÅŸ, bir mızrak boyu yaklaşıp halkı yakar.

Bir ayağın üstünde, bulunur binbir ayak.
Günahlarına göre, tere batar cümle halk.

Öyle çok sıkışır ki kâfirler izdihamdan,
Temenni ederler ki, kurulsa artık mizan.

Derler ki: (Hesabımız görülse de hemence,
Bu ÅŸiddetli azaptan kurtulsak bir an önce.

Cehenneme gitsek de razıyız, ne yapalım.
Yeter ki, şu azaptan bir nebze kurtulalım.)

Halbuki bilmezler ki, Cehennemin ateÅŸi,
Öyle ÅŸiddetlidir ki, bulunmaz asla eÅŸi.

Mahşer meydanındaki acı ve sıkıntılar,
(Cehennem ateÅŸi)ne nisbetle hiç kalırlar.

Bir kum taneciÄŸinin, kâinata nisbeti,
Ne ise, öyle çoktur Cehennemin ÅŸiddeti.

Oradan bir kıvılcım dünyaya gelse eÄŸer,
Onun hararetinden, bu dünya erir, biter.

Kalmaz aynı kararda azaplar Cehennemde.
Gün geçtikçe, ÅŸiddeti misliyle artar hem de.

KurtuluÅŸ ümidi de küffâra olmaz elbet.
Bu acı azaplarda, kalırlar ilelebet.