İmam-ı Rabbani ki, çok büyük evliyadır.
Birine mektubunda, ÅŸöyle buyurmaktadır:
(Kıymetli kardeÅŸimin geldi güzel mektubu.
Evliyaya muhabbet, ne güzel haslettir bu.
Zira Peygamberimiz ÅŸöyle buyurmaktadır:
(Kişi, sevdiği ile beraber olacaktır.)
Büyük müjde ise de, her ne kadar bu bize,
GevÅŸeklik vermemeli lakin gayretimize.
Büyük fırsat bilerek, ömür sermayesini,
Kazanmalı Allah’ın rıza ve sevgisini.
Koşmayıp sonu gelmez hayallerin ardınca,
Allah’ın bu dinine sarılmalı sıkıca.
Sırf Onun beğendiği şeyleri yapmalıdır.
Ahirette kurtuluş, zira buna bağlıdır.
En küçük bir günahı, terk etmeli ki hem de,
Rabbimizin gadabı, o iştedir belki de.
Tatlı, yaÄŸlı yemekler ve süslü elbiseler,
Allah’a ibadetin zevkini veremezler.
Hükümdarlık koltuÄŸu gibi olan kulluÄŸu,
Elinden kaçırmayıp, tutmalı iyi onu.)
Yine o buyurdu ki: (Ey oğlum, aman sakın!
İyi bil kıymetini bu vakit ve zamanın.
İnsanın en kıymetli sermayesi, bunlardır.
Zira Peygamberimiz ÅŸöyle buyurmaktadır:
(Allah’ın, bir kulunu sevmediÄŸine niÅŸan,
Faidesiz şeylerle uğraşır hep o insan.)
Toplandığınız zaman arkadaşlarınızla,
Malayani şeylerden konuşmayınız asla.
Bu gençlik zamanının, bilerek kıymetini,
Faideli ÅŸeylerle geçirmeli vaktini.
Yapacak iÅŸ, ÅŸudur ki her ÅŸeyden daha evvel:
DoÄŸru iman, itikat edinmeli mükemmel.
Bundan sonra yapacak mühim iÅŸe gelince,
Emir ve yasakları öÄŸrenmektir iyice.
Sonra, bildiklerini ihlasla yapmalıdır.
İşte sonsuz kurtuluÅŸ, bu üçüne baÄŸlıdır.
Zira eÄŸer olmazsa ilim, amel ve ihlas,
Ahirette, azaptan kurtuluÅŸ mümkün olmaz.
İyi bilmelidir ki, başıboş değiliz biz.
Bazı emir yasaklar verdi bize Rabbimiz.
Bunları bırakıp da, uyarsak nefsimize,
Nasıl cevap veririz mahşerde Rabbimize?
Oyun, eÄŸlence ile geçer ise bu ömür,
Bulunur mu mahÅŸerde, bir bahane ve özür?
Faidesiz ÅŸeylere harcarsak vaktimizi,
Kurtarabilir miyiz azaptan kendimizi?
Aklı olan bir kiÅŸi, uyar İslamiyet’e.
KavuÅŸur en sonunda, ebedi saadete.
Ahmak olan kimse de, nefsine tâbi olur.
Dünya ve ahirette, bulamaz rahat, huzur.
Ya Rabbi, nefsimizin ÅŸerrinden koru bizi.
Ebedi saadete kavuÅŸtur cümlemizi.)
|