Ä°mam-ı Rabbani’nin, Mektubat kitabında,
Åžöyle buyurmaktadır (buÄŸd-u fillah) hakkında:
(Dünya ve ahirette saadete kavuÅŸmak,
Allah’ın Habibine uymakla olur ancak.
Çünkü Odur kulların en üstün ve iyisi.
Ve Odur ahiret ve dünyanın efendisi.
Onun izinde giden, bulur rahat ve huzur.
Ona uyan, muhakkak saadete kavuÅŸur.
Ona uymak demek de, yoluna sarılmaktır.
Küfür ve kâfirliÄŸi, pis, aÅŸağı tutmaktır.
Çünkü (Ä°slam) ve (küfür), zıttır birbirlerine.
Bir yerde biri varsa, yer olmaz diÄŸerine.
Birine kıymet vermek, yermektir ötekini.
Birini kötülemek, övmektir diÄŸerini.
Dine, Müslümanlara saldırırsa kâfirler,
Hiç taviz verilmeyip, sert çıkmak icab eder.
Saldırgan kâfirlere, verilirse az kıymet,
AÅŸağılamak olur Ä°slam’ı bu hareket.
Ä°slam düÅŸmanlarından, dine saldıranlardan,
Köpekten kaçar gibi, kaçar elbet Müslüman.
Çünkü bilir onları pis, aÅŸağı ve alçak.
Mecbur kaldığı zaman, onlara gider ancak.
Ä°ÅŸini yapmak için, giderse de yanına,
Yine kıymet verecek bir kelam etmez ona.
Zehirli sözlerini iÅŸitmekten kurtulur.
Cehennemlik yüzünü görmekten halas olur.
Çünkü onlar, düÅŸmandır Allah ve Resulüne.
Dünyalık bir iÅŸ için, gitmez onun önüne.
Bu din düÅŸmanlarına yakınlık, bunun için,
Manevi bir cinayet ve suç olur pek çirkin.
Onlara, az da olsa yaklaÅŸmak, bu sebepten,
Ä°nsanı, felakete sürükler çünkü hepten.
Onlarla görüÅŸmenin, ÅŸudur ki felaketi,
Onların arasında yapamaz ibadeti.
Yapmak istese bile, utanır da onlardan,
Terk eder günden güne, hiç farkında olmadan.
Hatta bu kâfirlerle edince arkadaÅŸlık,
Git gide o da bir gün, olur asi ve fasık.
O din düÅŸmanlarının yanında dura dura,
Kararır temiz ruhu, hasret kalır huzura.
Onların zulmetiyle, bozulup azar azar,
Ä°manını kaybedip, mâzallah küfre kayar.
O, hâlâ kendisine, der ki (ben Müslümanım).
Lakin küfür içine batmıştır adım adım.
Åžehadeti söyleyip, kılsa da namazını,
Ä°manı bozulmuÅŸtur, göremez faydasını.
Kim böyle kâfirleri, edinirse arkadaÅŸ,
Küfür bataklığında boÄŸulur yavaÅŸ yavaÅŸ.
|
