Ä°mam-ı Rabbani’nin, Mektubat kitabında,
Åžöyle buyuruluyor (Hubb-u dünya) hakkında:

(KardeÅŸim, insanları, elbette Hak teâlâ,
Sırf yemek içmek için göndermedi dünyaya.

Sevdiğimiz şeylerle oynayıp, mal toplamak,
Ve sırf keyif sürmeye gelmedik biz muhakkak.

İnsan, Rabbine karşı, her an acizliğini,
Muhtaç, zavallı olup, gücü yetmezliÄŸini,

Göstermek maksadıyla, dünyaya gelmektedir.
Zaten Rabbine karşı kulluk da bu demektir.

Ve lakin bu kulluk da, yalnız Resulullahın,
İzin verdiği gibi olmalıdır bi hakkın.

Onun emretmediÄŸi riyazet, mücahede,
Hepsi, zarar ziyandır faideden ziyade.

Nefse ağır gelse de o işler yapılınca,
Yine de zararlıdır Ona uyulmayınca.

Ehl-i sünnet denilen Ä°slam âlimlerinin,
BildirdiÄŸine göre bir iman lazım ilkin.

İman ve itikadı sağlam ettikten sonra,
Emir ve yasaklara uymaya gelir sıra.

İlim, amelden sonra, lazımdır bir de ihlas.
Azaptan kurtulmak da, bununla olur esas.

(İhlas), temiz etmek ve pislikten arınmaktır.
Yani her yaptığını, Allah için yapmaktır.

Sözün özü ÅŸudur ki, ahirette kurtulmak,
DoÄŸru iman ve halis amelle olur ancak.

OÄŸlum, dünyada kalmak zamanı pek kısadır.
ÇoÄŸu boÅŸ yere geçti, kalan ise pek azdır.

Ahiret, dünya gibi olmayıp hiç muvakkat,
Ebedidir, sonsuzdur, oradır asıl hayat.

Orada iki yer var, Cennet ile Cehennem.
Bunların ikisi de mevcutlardır şimdi hem.

Her kimin, hangisine gideceÄŸi de yine,
BaÄŸlıdır dünyadaki yaptığı iÅŸlerine.

Ya sonsuz bir saadet, ya ebedi bir elem.
Bunları haber verdi bizlere Fahr-i âlem.

Aklı olan, durmadan çalışması lazımdır.
Zira hiç dayanılmaz, azaplar pek acıdır.

Ey oÄŸlum, ömrümüzün en kıymetli zamanı,
BoÅŸa geçip, geriye kaldı kısa bir anı.

En verimli günleri, Rabbin düÅŸmanı olan,
Nefsin isteklerini yapmakla geçti her an.

Geriye, ömrümüzün en kıymetsiz, verimsiz,
Bir zamanı kaldı ki, ne iş yapabiliriz?

KeÅŸke gençlik çağında yapılsaydı ibadet.
Yarın mahÅŸer gününde, olmazdı tasa ve dert.

Zararın neresinden dönülse, yine kârdır.
Zira kurtuluÅŸ için, bu fırsat elde vardır.

Gençlikte kaçırılan nimeti, hiç olmazsa,
Åžimdi yakalamaya çalışmalı hülasa.

Kısa bir sıkıntıyla, az bir amelle, yine,
KavuÅŸmak mümkün olur Cennet nimetlerine.

Gençlikte yaptığımız çirkin, fena fiiller,
Tövbe ve gözyaÅŸiyle affedilebilirler.