Ä°mam-ı Rabbani’nin, Mektubat kitabında,
Åžöyle buyuruluyor bir nasihatlarında:
(Hak teâlâ bizleri, o büyük Peygamberin,
Nurlu olan yolunda bulundursun hep, âmin!
Kurtarıp bu dünyanın çerçöplerinden bizi,
Büsbütün kendisine baÄŸlasın kalbimizi.
Ne kıymeti vardır ki paranın, malın acep,
Ä°nsan, onun peÅŸinde ömrünü harcasın hep.
Ey insan, evin tarlan zindan olmuÅŸ baksana.
Ardında koÅŸtukların, düÅŸman olmuÅŸ hep sana.
OÄŸlum, ne güne kadar sürecek daha gaflet?
Ölüm uyandırmadan uyanmalıdır elbet.
Ölmeden, ahirete yarar iÅŸ yapmalı ki,
Ä°nsan, böyle kurtulur azaptan tabii ki.
Ey oÄŸlum, ahirete yarar iÅŸ de, bir tektir.
O da, Resulullahın yolunda yürümektir.
Her ÅŸeyden daha önce, mümine lazım olan,
Edinmektir dosdoÄŸru bir itikat ve iman.
Ä°ÅŸlerde ve sözlerde, hatta her harekette,
Emir ve yasaklara uymalıdır elbette.
Bu emirlere uymak, necata olur sebep.
Yani tatbik edene, iyilik getirir hep.
Bunlardan ayrılmaksa, elbette çok kötüdür.
Ä°nsanı utandırıp, felakete götürür.)
Yine bir mektubunda buyurdu ki: (Evladım!
Ebedi saadetler versin sana Allah’ım.
Bizlere doÄŸru yolu ihsan etti Rabbimiz.
O göstermese idi, bulamazdık onu biz.
Allah’ın biz kullara gönderdiÄŸi Resule,
Ä°nandık, iman ettik, bin canla, bin gönülle.
Zira Ona uymakla, umulur sonsuz necat.
Ona uymayanların, sonu olur fecaat.
Kul, bin sene yaÅŸasa ve yapsa ibadetler,
Ve nefsine çektirse, çok sıkı riyazetler,
EÄŸer Resulullaha olmadı ise tâbi,
Bunların, arpa kadar kıymeti olmaz tabii.
Su gibi görünürse nasıl ki çölde serap,
O ibadetlerden de, alınmaz hiç bir sevap.
Lakin Ona uyarak, yapılsa az bir amel,
O bin yıllık taatten, olur üstün ve güzel.
Hatta bir iÅŸ olmayan (uyku) bile mesela,
Ona tâbi olunca, olur güzel ve a’la.
(Kaylule etmek), yani, gün ortasında biraz,
Uyumak, o Resulün âdetiydi kış ve yaz.
Ona tâbi olmayı düÅŸünerek bir kimse,
EÄŸer gün ortasında, bir miktar uyur ise,
Bu uykudan, o kadar görür ki çok menfaat,
O bin yıllık taatten üstün olur kat be kat.
Çünkü bu, Ona tâbi olarak uyumuÅŸtur.
O ise, Ona deÄŸil, kendisine uymuÅŸtur.
|
