Büyük âlim Ä°mam-ı Rabbani hazretleri,
Pek çok faideliydi öÄŸüt nasihatleri.

Åžerefeddin Hüseyn’e yazdığı mektubunda,
Buyurdu: (Ölüm vardır bu hayatın sonunda.

Ey oÄŸlum iyi bil ki, bu ömür çok kısadır.
Bu da, büyük ganimet ve çok büyük fırsattır.

Bu kıymetli zamanı, faidesiz şeylere,
Harc etmemelidir ki, tükenmesin boÅŸ yere.

Allahü teâlânın beÄŸendiÄŸi ÅŸeyleri,
Yapmak ile geçirmek, olur çok faideli.

BeÅŸ vakit farz namazı, hiç gevÅŸeklik etmeden,
Cemaatle kılmalı, biraz geciktirmeden.

Tadil-i erkan ile kılınırsa hem eğer,
Hak teâlâ indinde, bulur kıymet ve deÄŸer.

Teheccüd namazı da, ihmal edilmemeli.
Seher vakitlerinde çok istiÄŸfar etmeli.

Lezzet almamalıdır, nefse tâbi olmaktan.
Ve çok sakınmalıdır, dünyaya sarılmaktan.

Ölümü hatırlayıp, ahirete dönmeli.
O günün dehÅŸetini düÅŸünüp titremeli.

Dünya iÅŸleri ile, zaruret kadar ancak,
UÄŸraşıp, ahirete lazımdır çok çalışmak.

Sözün özü, bu gönül, Allah’tan gayrisine,
Tutulmaktan kurtulup, dönmeli Sahibine.

Ve yine Müslümanın, beden ve her a’zası,
Hep dine uymalı ki, budur işin esası.

Dünya, zıll-i zaildir, yani gölge gibidir.
Kim ona güvenirse, o, piÅŸman ve nadimdir.

O, seninle kalsa da, kalmazsın sen onunla.
Ne kadar sarılsan da, ayrılırsın sonunda.

Öyle ise, çıkmadan bu yalancı faniden,
Onun muhabbetini çıkarmalı kalbinden.

Dünya lezzetlerine aldanmazsa kim eÄŸer,
Cennet nimetlerine kavuÅŸur, rahat eder.

Ve her kim, ahirete verirse fazla önem,
Olur iki cihanda, çok aziz ve muhterem.

Dünyanın aslı harap, seraptır ÅŸerbetleri.
Nimetleri zehirli ve sahtedir zevkleri.

Bedenleri yıpratır, emelleri arttırır.
Ona aldananları, yollarından saptırır.

Onu kovalayandan, kaçar o daha fazla.
Öyle ki, onu kimse yakalayamaz asla.

Halbuki her kim ondan, yüz çevirir ve kaçar,
Bu sefer, o onları ardlarından kovalar.

Dünya düÅŸkünlerine, inanılmaz çok defa.
Çünkü o kimselerde, bulunmaz asla vefa.

Fani olanı verip, alırsan ebediyi,
Bu, olur senin için faideli ve iyi.

Kendini bilen kiÅŸi, düÅŸkün olmaz dünyaya.
Zira iyi bilir ki, bir hayaldir o güya.

Åžakiler, bu dünyaya sarılsa da ruz-ü ÅŸeb,
Lakin baki olana sarılır iyiler hep.

Mümin, bedeni ile dünyada olsa bile,
Ahireti düÅŸünür ruhu ve kalbi ile.