Seyyid Mir Muhibbullah adındaki bir zata,
Mektup yazıp, ÅŸöylece baÅŸladı nasihata:

(Allah, bizi ve sizi, ÅŸerefli ceddinizin,
Yolunda bulunmayı, her an nasib eylesin.

Merhametli efendim, dünya, kazanç yeridir.
Bu zaman da, devamlı, her gün azalıverir.

Geçer ise bu ömür, hep günah iÅŸlemekle.
Yarın piÅŸman olmaktan baÅŸka ÅŸey geçmez ele.

Öyle ise ölmeden, artık uyanmalıyız.
Parlak olan bu dine, uygun yaşamalıyız.

Ancak böyle yaparsak, kurtulmamız umulur.
Ve böyle kazanılır ebedi rahat, huzur.

Ä°ÅŸte dünya hayatı, iÅŸ yapacak zamandır.
Keyf yapıp eğlenecek zamana daha vardır.

Ä°nsan, iÅŸ zamanını, keyf ile geçirirse,
Ne elde edebilir mahÅŸer günü o kimse?

Bir çiftçi, tohumunu ekmez ise iÅŸ günü,
Yarın alabilir mi tarlanın mahsulünü?)

Biri sual etti ki: (Kabirdeki azaplar,
Rüyada acı duymak gibi mi olacaklar?)

Buyurdu ki: (Katiyen, rüya gibi deÄŸildir.
Kabirdeki azaplar, azabın kendisidir.

Rüyada görünenle aynıdır sanma sakın.
Onunla, bir ilgisi yoktur hiç uzak yakın.

Çünkü kabir azabı, ahiret azabıdır.
Hem ruha, hem bedene, birlikte azap vardır.

Rüya ise, bir ruhun, bedenden ayrılarak,
Bir ÅŸeyler görmesidir sadece ruh olarak.

Hem de kabir azabı, ahiret azabıdır.
Dünya azabı ise, ona göre pek azdır.

Oradan, bir kıvılcım dünyaya gelse eÄŸer,
Dünyadaki her ÅŸeyi, hemen yakar, yok eder.)

O dedi: (Rüyada da ve insan ölünce de,
Ruh, bedeni terk edip, çıkıyor neticede.

O halde niçin rüya, dünyadan addedilir?
Kabirdeki azaplar, niçin ahirettendir?)

Buyurdu ki: (Uykuda, ruh, çıksa da bedenden,
Bu, keyfe, eÄŸlenceye gidene benzer aynen.

Gülerek, sevinerek evinden çıkar, gider.
Yine sevinç içinde, geriye eve döner.

Ölürken ki ayrılış, benzemez buna fakat.
DeÄŸildir onun gibi hiç neÅŸeli ve rahat.

Bu dahi, ÅŸu kimsenin haline benzer aynen:
Evleri, binaları yıkılmıştır tamamen.

Vatanı haraptır ki, yoktur artık bir evi.
Hiç dönmemek üzere, terk etmiÅŸtir bu yeri.

Olmaz neÅŸe ve sevinç böyle bir terk ediÅŸte.
Çok acı ve güçlükler olur böyle gidiÅŸte.

Uyuyan bir kimsenin vatanı, bu dünyadır.
Ona, dünyaya uygun muamele yapılır.

Öleninse vatanı, ahiret olur artık.
Ona da iş yapılır, ahirete muvafık.

Zira bir hadisinde buyurdu ki o Server:
(Kıyameti kopmuÅŸtur, ölürse insan eÄŸer.)