Ä°mam-ı Rabbani’nin, Mirza Muzaffer Han’a,
Yazdığı mektubunda, ÅŸöyle buyurdu ona:

(Hak teâlâ sizleri, size layık olmayan,
Şeylerden hıfz ederek, iyilik versin her an.

Dünya sıkıntıları gelirse de dostlara,
Bu, günahları için keffarettir onlara.

Yalvarıp aÄŸlayarak ve gözyaşı dökerek,
Kırık kalble, lazımdır Allah’tan af dilemek.

Dua kabul olduÄŸu, bilininceye kadar,
Buna devam etmeli, gece gün, aynı karar.

Size dua etse de, dost ve sevenleriniz,
Duayı, bizatihi yapın yine kendiniz.

Dostların duaları, olsa da size, fakat,
Dertlinin yalvarması lazımdır kendi bizzat.

Ä°laç almak, hastanın kendisine lazımdır.
Gayrinin yapacağı, olsa olsa yardımdır.

Sözün özü ÅŸudur ki, ne gelse Sevgiliden,
Gülerek karşılamak lazımdır yine hemen.

Ondan gelen her ÅŸeyi, olsa da bela ve dert,
Hep tatlı gelmelidir kulluk da budur elbet.

Seven böyle olmazsa, tam olmaz bu sevmesi.
Ve hatta yalan olur seviyorum demesi.)

Yine bir mektubunda buyurdu ki: (Bir kimse,
Günah iÅŸlediÄŸinde piÅŸmanlık duyar ise,

Bu hali, onun için bulunmaz bir nimettir.
Zira bu piÅŸmanlığı, tövbe etmek demektir.

EÄŸer Allah korusun, olmazsa hiç üzülmek,
Hatta tatlı gelirse, ona günah iÅŸlemek,

Günahta ısrardır ki, gayet fena bir iÅŸtir.
Bu hal, o kimse için tehlikeli gidiÅŸtir.

Küçük günaha ısrar, olur günah-ı ekber.
Büyük günaha devam, onu küfre sürükler.

Kul ibadet yapınca, nefsi kabarıyorsa,
(Ben, ne iyi ve salih bir kimseyim) diyorsa,

Bu, korkunç bir hastalık, öldürücü zehirdir.
Yaptığı ibadeti, bu, sıfıra indirir.

Nasıl ateş, odunu yakar ve bitirirse,
Ve yine güneÅŸ nasıl, buzları eritirse,

Ucb, yani beğenmek de yaptığı işlerini,
Yok eder kazandığı ibadetin ecrini.

Bu korkunç hastalıktan kurtulabilmek için,
Ä°yi amellerini görmeli fena, çirkin.

Bir kul, ibadetinde bulursa noksan, kusur,
O ibadet, indallah kabule layık olur.

Zira kusur görürse, insan bir amelinde,
O iÅŸ, kıymet kazanır, Hak teâlâ indinde.

Yaptığı her taati, iyi ve güzel iÅŸi,
Hep kusurlu görmeye kavuÅŸursa bir kiÅŸi,

SaÄŸ omuzunda durup, iyilikleri yazan,
MeleÄŸi, zan eder ki boÅŸ duruyor her zaman.

Lakin sol omuzunda oturan melek ise,
Hiç durmadan yazıyor, böyle bilir o kimse.

Bu yüksek, iyi hale kavuÅŸunca bir insan,
Çok manevi nimetler, edilir ona ihsan.)