La ilahe illallah, Muhammedün Resulullah.
Bu tevhid hürmetine, affolur nice günah.

Temizlemek için de, küfür pisliklerini,
Söylemek gerekir bu, tevhid kelimesini.

Her kim, bu kelimeye inanırsa gönülden,
(Ä°man)ın bir zerresi, hasıl olur o günden.

O kimse, kalbindeki zerre kadar o iman,
Sayesinde, azaptan kurtulup, bulur eman.

Bu ümmetin günahı, olsa da çok ve bi-had,
Af ve maÄŸfireti de sonsuzdur Rabbin fakat.

Rabbimiz, doksan dokuz rahmet hazinesini,
Bu günahkâr ümmete ayırmıştır hepsini.

Günahlılar içindir af ve ihsan muhakkak.
Ayrıca af etmeyi, çok sever cenâb-ı Hak.

Kabahati çok olan bu ümmet gibi hem de,
Affa uÄŸrayan ümmet, bulunmaz kıyamette.

Bir hadis-i ÅŸerifte buyurdu ki o Server:
(La ilahe illallah diyen Cennete gider.)

Bazıları derler ki düÅŸüp büyük gaflete:
(İnsan, bir kelimeyle nasıl girer Cennete?)

Halbuki bu cahiller, bilmez ki ÅŸunu daha,
(La ilahe illallah) söylenirse bir defa,

Dünyada mevcud olan bilcümle kâfirleri,
Affedip de Cennete koysalar, vardır yeri.

Bu büyük kelimenin bereketini, eÄŸer,
Bilcümle mahlukatın herbirine bölseler,

Bir güne mahsus deÄŸil, tâ kıyamete kadar,
Hepsine kâfi gelip, doyurur hem de artar.

Yanına, (Muhammedün Resulullah) gelirse,
Bu büyük kelimeye, bu dahi eklenirse,

Ä°nci gibi, yan yana gelir tebliÄŸ ve tevhid.
Vilayet, risalete yaklaşır ki bu vakit,

Ä°kinci kelimede bulunan bereketler,
Bu ÅŸerefli kelama, bir ÅŸeref daha ekler.

Ya Rab, bizi ayırma kelime-i tevhidden.
Ve bizi mahrum etme, onun bereketinden.

Onu tasdik edici olarak öldür bizi.
Ona inananlarla, haÅŸreyle cümlemizi.

Bu kelime ve bunu bildiren Nebi’lerin,
Hürmetine, Cennete dahil et bizi, âmin!)

Sultan-ı Serhendi’ye yazdığı mektubunda,
Åžöyle buyurmaktadır (kalb kırmak) hususunda:

(Ey oÄŸlum, bu dünyaya eyleme hiç temayül.
Allahü teâlânın komÅŸusudur bu gönül.

Kalbin, Hak teâlâya yakın olduÄŸu kadar,
Bir ÅŸey yakın deÄŸildir, bu üstünlük onda var.

Mümin olsun, veyahut olsun asi ve kâfir,
Hiç kimsenin kalbini, hiç incitmemelidir.

Sakının, çok sakının bir kalbi incitmekten.
Zira küfürden sonra, budur Rabbi inciten.

Hak teâlâ, her ÅŸeyin sahibi, malikidir.
Ä°nsanların her biri, Onun köleleridir.

EÄŸer incitilirse bir kimsenin kölesi,
Elbette ki incinir, o kulun efendisi.)