Evliyanın büyüÄŸü olan bu mübarek zat,
Mektubat’ta, bir gence ÅŸöyle etti nasihat:

(OÄŸlum, kısa ömürde, en mühim iÅŸleri yap.
Gece ibadet edip, kazan çok ecir, sevap.

AÄŸlamayı nimet bil seher vakti içinde.
Ä°slam’ın ahkamına tâbi ol her iÅŸinde.

Allahü teâlâyı, anıp hatırlayarak,
Karanlık geceleri, eyle nurlu ve parlak.

Ticarette sadık ve emin ol ki pek fazla,
Sadık olan taciri, seviyor Hak teâlâ.)

Başka bir mektubunda buyurdu ki: (Evladım!
Seni, her muradına kavuÅŸtursun Allah’ım.

Kendi arzularından kurtarıp hatta seni,
Versin onun yerine, kendi iradesini.

Zira en büyük makam, kulluk mertebesidir.
Bu, kulun kendisinde, varlık görmemesidir.

Böyle olan, Rabbine olur ki öyle aşık,
Kendi arzusu ile iş yapamaz o artık.

Rabbinin istediÄŸi iÅŸleri yapar bir tek.
Bu, Hak aşıklarının elinde değildir pek.

Kalbde aÅŸk-ı ilahi parlamadıkça hem de,
Ä°nsan, bu mertebeye varamaz bu âlemde.)

Bir gün de buyurdu ki: Bir kul ile, Allah’ın,
Arasındaki perde, nefsidir o insanın.

Nitekim bu hususta, Kur'anda cenâb-ı Hak,
Åžöyle buyuruyor ki: (Bana gel, nefsi bırak.

Aradığın güneÅŸi örten bulut, sensin, bil.
Yani en büyük perde, nefsindir, gayri deÄŸil.)

Bu nefis perdesinin aradan kalkması da,
Vicdani, kalbe ait bir iştir esasında.

Bu, söz ve yazı ile asla anlatılamaz.
Kitap okumakla da, bu yine anlaşılmaz.

Hak teâlâ, ezelde etmiÅŸse kime ihsan,
Kavuşur bu nimete, ancak o şanslı insan.

Muhabbet şartı ile, bir velinin sohbeti,
Kazandırır insana, ayrıca bu nimeti.

Sevgisi miktarınca, ondaki feyiz ve nur,
O seven kimsenin de, kalbine akar durur.

Aldığı feyizlerle, kavuşur kemalata.
Kendini, o velide o, yok bilir adeta.

Evliyanın vücudu, hem bu hayatta iken,
Hem de vefattan sonra, bir rahmettir külliyen.

Diri iken verdiÄŸi feyiz ve bereketler,
Öldükten sonra dahi, akmaya devam eder.

Hatta hayatta iken verdiğine kıyasla,
Vefat ettikten sonra, verirler daha fazla.

Kınından üryan olmuÅŸ bir kılıç gibi yani,
Daha çok tesirlidir, kalmadı çünkü mani.

Ve eÄŸer o veliye sevgisi kesilirse,
Bereket de kesilip, kavuÅŸamaz feyize.

Velhasıl hayır iÅŸler yapmaya çalışınız.
Ve hatta ibadet ve taatta yarışınız.

Hep kusur iÅŸlemekle geçer ise bu ömür,
Yarın mahÅŸer gününde, bulunamaz hiç özür.)