Evliya-yı kiramdan, büyük âlim, veli zat.
Mektubat kitabında eyledi çok nasihat.

Bir yerde buyurdu ki: (Ä°tikat ve ameli,
Bozuk kimseler ile, asla görüÅŸmemeli.

Bid’at sahibiyle de, olma ki hem arkadaÅŸ,
Seni de, felakete sürükler yavaÅŸ yavaÅŸ.

Kendisini şeyh diye tanıtırsa bir kimse,
Lakin hareketleri, dine uygun deÄŸilse,

Hiç ona yakın olma, yakınsan ayrıl hemen.
Hatta kaç o kimsenin bulunduÄŸu beldeden.

Zira o, çok sinsi bir hırsızdır, ondan çekin.
Dinini, imanını çalar o zira senin.

O kiÅŸi gösterse de harika ve keramet,
Åžeytanın tuzağına düÅŸürür seni elbet.

Böyle sahtekârlarla olma sakın arkadaÅŸ.
Aslandan kaçar gibi, yanlarından uzaklaÅŸ.)

Cüneyd-i BaÄŸdadi de buyurur ki ÅŸöylece:
(Tasavvufçu geçinen insanlar vardır nice.

Bunlar içerisinde, yalnız Resule uyan,
DoÄŸru olup, gerisi söylerler hile, yalan.

Kim ki, Ä°slamiyet’e uymuyorsa ihlasla,
Onu, Allah adamı zannetmeyin siz asla.

Zahid gibi görünüp, âlim de olsa namı,
Ä°slam’a uymadıkça olmaz Allah adamı.

Dine uymayanların her sözleri zehirdir.
Bu gibi kimseleri, hemen terk etmelidir.

Tasavvufun yegane maksadı şu ki hatta,
Bir kolaylık duymaktır emirlere uymakta.

Doğruyla yalancıyı ayıran bir fark vardır.
O da, Resulullaha her haliyle uymaktır.

Ona uygun olmayan her bir hareketin de,
Hiçbir deÄŸeri yoktur, Hak teâlâ indinde.)

Abdullah Dehlevi de buyurur ki nihayet:
(Çok açlık çekenlerde, hasıl olur keramet.

Lakin Ä°slamiyet’e uymadıkça tamamen,
Bunlar, Allah adamı olamazlar katiyen.)

Abdullah bin Mübarek adlı bir veli zat da,
Åžöyle buyurmaktadır birine nasihatta:

(Bir kimse, uymaz ise dinin edeplerine,
Mahrum kalır uymaktan Resulün sünnetine.

Sünnete uymakta da gevÅŸekse bir Müslüman,
Farzlara tam uymaktan mahrum kalır o zaman.

Farz ve haramlarda da, gevÅŸeklik olursa az,
Böyle olan bir kimse, asla veli olamaz.)