Evliya-yı kiramdan olan bu mübarek zat,
Mektubat kitabında ÅŸöyle etti nasihat:

(Biliniz ki, ebedi saadete kavuÅŸmak,
Bir mürÅŸide, manevi baÄŸ ile olur ancak.

Bu da, onun hakiki bir mürÅŸid olduÄŸunu,
Bilip ve inanarak, sevmekle olur onu.

Allah’ın sevgisini kazanabilmek için,
Çalışan Müslümana, denilir (salih mümin).

Ve eğer kazanmışsa bir kimse bu sevgiyi,
(Veli), yahut (evliya) denilir buna dahi.

Başka insanların da kazanmasına eğer,
Çalışırsa, ona da denir (mürÅŸit) ve (rehber).

Kimin manevi bağı, çok olursa rehbere,
KavuÅŸur daha fazla feyiz, bereketlere.

O Resulün mübarek kalbinden çıkan nurlar,
Aynen bu rehberlerin kalbinden yayılırlar.

Sanki bir ayna gibi, evliyanın kalbleri,
Yansıtır, aksettirir aynen o feyizleri.

EÄŸer rehberi görür, sesini iÅŸitirse,
O da teveccüh edip, feyz vermek ister ise,

Onun istidatı ve kabiliyeti kadar,
O rehberin kalbinden, kalbine feyiz akar.

Ä°nsanda mevcut olan istidat, kabiliyet,
Ä°slam’a uymak ile daha çok artar elbet.

EÄŸer Ä°slamiyet’e uymaz ise bir kimse,
O, asla kavuÅŸamaz bereket ve feyize.

Manevi rabıtası bozuksa bir kişinin,
O dahi kavuÅŸamaz feyzine bir mürÅŸidin.

Manevi rabıtadan, şudur ki asıl maksat,
O mürÅŸidi sevmek ve eylemektir itaat.

Senelerce çekse de riyazet, mücahede,
Yine de bir rehberden edemez istifade.

Yani bir evliyadan feyizyab olmak için,
Onda, feyz olduğuna inanmak lazım ilkin.

Ä°nanır, onu sever, sözünü dinler ise,
KavuÅŸur o nisbette bereket ve feyize.)

BaÅŸka bir mektubunda buyuruyor ki bu zat:
(Yavrum, bu gençlik çağı bulunmaz büyük fırsat.

En kıymetli zamanı gençliktir bu hayatın.
Çünkü hep yerindedir güç, kuvvet ve sıhhatın.

Bu zaman da geçiyor ve azalıyor artık.
Erzel-i ömür olan, geliyor ihtiyarlık.

Yazık ki, gençliÄŸini boÅŸuna harcıyorsun.
En lüzumlu iÅŸini, sona bırakıyorsun.

Allahü teâlânın rızasını kazanmak,
En şerefli iştir ki, lazımdır ona bakmak.

Çünkü tek gaye ile yaratıldı ins ve cin.
O da, rızaullahı kazanmaları için.

Geriye atıyorsun sen bu mühim iÅŸini.
Ve heba ediyorsun yazık ki gençliÄŸini.

En iyi zamanını, en kötü, düÅŸman olan,
Nefsinin ardı sıra geçirmektesin her an.

Halbuki Resulullah ÅŸöyle buyuruyorlar:
(Yarın yaparım diyen, aldandı, etti zarar.)