Evliya-yı kiramdan, çok mübarek bir zattır.
Mektubat kitabında ÅŸöyle buyurmaktadır:

(Çok yazıklar olsun ki, geçip gitti hayatım.
Lakin hayırlı bir iş ve amel yapamadım.

Bilirdim bu dünyanın vefasız olduÄŸunu.
Ve lakin daha iyi anladım şimdi bunu.

Bitmedi bu dünyanın fitneleri, dertleri.
Ahbab ve arkadaÅŸlar, ölüp gitti herbiri.

Bu halleri görüp de, hiç ibret almıyoruz.
Pişman olup, gafletten yine uyanmıyoruz.

Ä°stiÄŸfar etmiyoruz hiç kusur ve günaha.
Günahlar yığılıyor, artıyor her gün daha.

Hak teâlâ Kur'anda, buyurur ki mealen:
(Görmezler mi, her sene, birkaç defa tekraren,

Yakalanıyorlar da dertlere, belalara,
Yine tövbe istiÄŸfar etmiyorlar onlara.)

Bu nasıl imandır ve nasıl Müslümanlıktır?
Müslümanlık, sadece isimde olmak mıdır?

Ne, Kitap ve sünnetten bir ders çıkarılıyor.
Ne de, dert ve beladan bir ibret alınıyor.

Uzun yıllar, beraber yaşadığı insanlar,
Åžimdi, toprak altıda çürüyüp toz oldular.

Daha dün, onlar ile birlikte yaÅŸarlardı.
Birlikte yiyip içip, gezip dolaşırlardı.

Åžimdi, yerin altında çekilirler hesaba.
Belki birçokları da, duçar oldu azaba.

Hepsi, günahlarına piÅŸmanlık duyuyorlar.
(KeÅŸke Ä°slam üzere yaÅŸasaydık) diyorlar.

Bu feci hallerini düÅŸünelim onların.
Zira aynı akıbet, gelecek bize yarın.

Öyleyse ÅŸu geçici, birkaç günlük hayatta,
Günahlardan kaçınıp, bulunalım taatta.

TavÅŸan uykusu ile hayat sürmek, ne gaflet.
Geçici lezzetlere aldanmak, ne felaket.

Allahü teâlânın emrettiÄŸi ÅŸeyleri,
Onun razı olduğu iş ve ibadetleri,

Allah rızası için, ihlas ile yapalım.
Nefis ile şeytana sakın aldanmayalım.

Kabir azaplarından, Cehennem ateşinden,
Kurtulabilmek için çalışalım ÅŸimdiden.

Bu vefasız dünyayı bırakıp, böylelikle,
ÅžereflenmiÅŸ olalım, (ölmeden ölmek) ile.

Aslımız yokluk idi, düÅŸünelim biz bunu.
Anlayalım dünyanın vefasız olduÄŸunu.

Kim takıp öÄŸünürse, emanet ziynet ile,
Ä°nsanlar alay eder onunla ahmak diye.

Zira kulun elinde bulunan mal ve para,
Hepsi emanet olup, ait deÄŸil onlara.

Hepsi, Hak teâlâya aittir iÅŸbu mülkün.
Hepsini yok edecek kıyamette büsbütün.

Öncesi ve sonrası (yokluk) olan ÅŸu insan.
Bu aczini anlarsa, kemal bulur o zaman.

Zira büyüklerimiz ÅŸöyle buyurdular ki:
(Ä°rfan olmaz kiÅŸiye, aczini bilmek gibi.)